ولادت حضرت فاطمه (س) 1400 - مهدی سماواتی

مدح - ای روی تو جلوه گاه سرمد زهرا وی سینه تو بهشت احمد زهرا عید تو بوَد، ببخش عیدی ما را زان دست که بوسیده محمد زهرا شاعر : سیدرضا موید خراسانی *** ای تو بهتر ز رتبه ‏ی مریم نور حق، مادر دو عیسی دم درد حبّ تو بهتر از درمان زخم مهر تو، خوش تر از مرهم گر بُدی، می‏کشید بهر ضیا خاک پایت به چشم خود، مریم اینکه بهتر ز مریمت خوانند سرش آن به عیان کنم در دم: آنکه مریم از او رمیدی، گفت: من امین حقم ز من تو مَرَم بهر خدمت به درگهت می‏خواست اذن، چون مردمان نامحرم خلقت هر دو کون، بهر تو شد چون تویی فخر عالم و آدم گر نبودی، نبود شمس و قمر ور نبودی، نبود لوح و قلم جفت حیدر، حبیبه‏ ی یزدان نور چشم پیمبر خاتم حادثت خوانده ‏اند، من گویم شد حدودث تو با قِدَم همدم نقشبند وجود پاک تو را زد چو نقاش ذوالجلال قلم به سرا پای انورت ایزد زد سراپا صفات خویش رقم اینکه بینی سپهر می‏تازد وین شب و روز اَشْهَب و اَدهم به خیالی که باز خواهد یافت چون تویی را به عرصه‏ ی عالم تا که بر او کند همیشه جفا! یا که بر او کند همیشه ستم! نفشاند بدو بجز اندوه! نچشاند به او به غیر از غم! تا گرفتار سازدش با درد مبتلا تا که سازدش به الم چهره ‏اش را یکی کند نیلی! خصم بیدین ز لطمه‏ ی سیلی!

مدح - مداد من به مدح بانویی باز عنبرین آمد که خاک درگه او کُهل چشم حور عین آمد به خدمتکاری اش از عرش جبریل امین آمد چو نورش در بسیط فرش از عرش برین ‌آمد خدا را هرچه رحمت بود نازل بر زمین آمد به گرد قصرِ جاهش کرد در اول طواف آدم به نام او خدا را خواند و رست از بند رنج و غم بخوان تو علم الاسما ، بجو این نکته مبهم ز عرش رحمت رب‌المشارق تافت بر عالم چو زهرا را ظهور از رحمه للعالمین آمد مگو دختر نه تاج خلقت آباء روحانی مگو دختر که مردانِ خِرَد در وی به حیرانی مگر ام‌الکتاب است این بتول، از وحی سبحانی که نسلش محکمات،آیاتِ قرآن مبین آمد چو زهرا فانیِ ذات خدا وز خود مجرد شد سراپا نور و پاک از بندِ هر قید مقیّد شد حسین و هم حسن را بتنِ او مهدی ممهد شد در او نور علی ممزوج با نور محمّد شد مه و خورشید از این مشرق صباح واپسین آمد نمایان شد ز روی فاطمه انوار اللّهی وز آن نور درخشان گشت رخشان ماه تا ماهی شد از چرخ الوهیت عیان خورشید خرگاهی به رَشک آسمان، طالع شد از روی زمین ماهی که از شرم رُخش خورشید خاکستر نشین آمد یکی نقش لطیفی زد به قالب، خامه‌ی داور گِلَش از نور و آب از لطف و از پاکیزگی گوهر پس آنگه پرتو افکن گشت از مرآت پیغمبر چو از نقش آفرین در صورت آمد نقش این دختر هزاران آفرین بر نقش از نقش آفرین آمد صلِّ عَلَی محمّد، حضرتِ زهرا آمد... اللهم صَلِّ عَلَی محمَّد و آلِ مُحَمَّد... فاطمه جان تولدت مبارک... نبی چشمِ تو روشن، که عالم شده گلشن... علی چشم تو روشن، که عالم شده گلشن... اللهم صَلِّ عَلَی محمَّد و آلِ مُحَمَّد... بی حد سلام و صلوات بر تار موی احمد اللهم صَلِّ عَلَی محمَّد و آلِ مُحَمَّد... صلوات را خدا گفت، جبریل بارها گفت در شأن مصطفی گفت، صلِّ علی محمّد و آل محمّد اللهم صَلِّ عَلَی محمَّد و آلِ مُحَمَّد... موسی که زد عصا را، بر فرق سنگ خارا می‌خواند این دعا را، صلِّ علی محمّد و آل محمّد اللهم صَلِّ عَلَی محمَّد و آلِ مُحَمَّد... هستی به سرور سر دهد زمزمه را بخشیده از این زمزمه شادی همه را گویید به هم مردم ایران تبریک میلاد امام و مادرش فاطمه را