شب ششم محرم منصور ارضی 1402

توحید ما شروعش، از دعوت حسین است/تکمیل هر عبادت، معرفت حسین است/یَعطِی الکَثیر یعنی، محدودیت ندارد/رزق تمام عالم از برکت حسین است/رحمت بدون منّت، بخشش بدون علت/حیرت نکن عزیزم این عادت حسین است/گفتند کار ما نیست، معراج رفتن اما/معراج سینه‌زنها در هیئت حسین است/فرمود حاج قاسم: ما ملت حسینیم/قطعاً دعای زهرا، با ملت حسین است/با چشم خویش دیدم این حرف مستند را/تنها شفای هر درد در تربت حسین است/هَل مِن مُعین مولا، شرح الست باشد/قالوا بلای عشاق بر نصرت حسین است/گریان نمی‌شود در گرمای روز محشر/هر کس که اهل گریه بر غربت حسین است/ای قاسمم، چه زود عمو قد کشیده‌ای/بر خاک یا هیچ‌ جای تنت مد کشیده‌ای/شیرین‌تر از عسل شده لعل لبان تو/گردد هنوز دور دهانت زبان تو/جان می‌دهی مقابل چشم عدوی من/سخت است دست و پا زدنت پیش روی من/این سینه بس‌که ضربه‌ی ناکار خورده است/حالا شبیه سینه‌ی مسمار خورده است/پا می‌کشی به روی زمین مرد آسمان/پیش عمو به خاطر اهل حرم بمان

حاجت زیاد دارم، اما مهم حسین است/ارباب بیش از این‌ها، مضطر نیاز دارد/پای دفاع قرآن برخیز ای مسلمان/چون‌که دفاع از دین، رهبر نیاز دارد/قاسم غم حسن را اَحلی مِنَ العسل کرد/با خویش گفت: عمویم لشگر نیاز دارد/جای زِره کفن داشت، جای کلاه عمامه/او در جهاد تبیین منبر نیاز دارد/او را زدند اما، در تیررس حسن بود/تابوت در مدینه ‌است، سنگر نیاز دارد/وقتی زمان جنگ تو در کارزار شد/دیدم که خود حسن بر مرکب سوار شد/گفتی که قاسمم، نفس کوفیان برید/از ترس بین قافله داد و هوار شد/خود و زِره نیاز نداری، تو حیدری/مبهوت رزم حیدری‌ات ذوالفقار شد/از میمنه به میسره کولاک کرده‌ای/من چهارقل برای تو خواندم عزیز من/دورت شلوغ شد جگرت پر شرار شد/وقتی که دوره شد بدنت بین اسب‌ها/صحرا مقابل نظرم پر غبار شد/داماد کربلا چه حنایی به مو زدی/با خون عروسی‌ات چقدر ناگوار شد/با بند بند وا شده از هم تکان نخور/تو دست و پا زدی و عمو بی‌قرار شد/حسین جان

أَنَا قَتیلُ العَبَرات/منم سفینه‌ی نجات/ای اهل عالم/شده چه ماهی ز خیمه عازم/یوسف نجمه جناب قاسم/شاخه‌ی یاسمن شده/جوانی حسن شده/جانم به قاسم/به روی مرکب نشسته زیبا/حسن کجایی؟ بیا تماشاببین شده عجب یلی/به نام مرتضی علی/جانم به قاسم/به خاک صحرا چه آرمیده/زیر لگدها چه قد کشیده/شده شبیه مادرش/شکسته صورت و سرش/جانم به قاسم