مداحی اربعین حسن خلج1401

از جان خود اگر چه گذشتم به راحتی/دل کنده‌ام ولی ز تنت با چه زحمتی/می‌خواستم به پات سرم را فدا کنم/امّا به خواهر تو ندادند مهلتی/کی گفته قطعه قطعه شدن دردآور است/مردن به عشق تو که ندارد مشقّتی/بهتر نبود جای تو من کشته می‌شدم/بی‌تو چگونه صبر کنم، با چه طاقتی/از بس برای زخم لبت گریه کرده‌ایم/چشمی ندیده‌ام که ندیده جراحتی

صد زخم دیدیم و یکی مرهم ندیدیم/صد گرگ دیدیم و یکی آدم ندیدیم/از کربلا تا کوفه، از کوفه تا شام/اطراف خود چیزی به جزء نامحرم ندیدم

پریده‌ام به هوایت، پریدنی که مپرس/رسیده‌ام سر خاکت، رسیدنی که مپرس/اگرچه خم شدم اما کشید شان? من/به دوش بارِ غمت را، کشیدنی که مپرس/نفس بریده، بریدم امان دشمن را/به ذوالفقار حجابم، بریدنی که مپرس/به طعم کعب نی و سنگ و تازیانه، قسم/چشیده‌ام غم غربت، چشیدنی که مپرس/غروب بود و رمیدند بچه آهوها/ز چنگ گله گرگان، رمیدنی که مپرس/مپرس از چه نماز نشسته می‌خوانم/شکسته خسته دویدم، دویدنی که مپرس/نه این‌که دیده فقط دید، آن‌چه کس نشنید/شنیدم آن‌ چه نباید، شنیدنی که مپرس

مرا ز دلبر دوردانه‌ام جدا کردند/یگانه جانگه عشق را دو تا کردند/غریبه‌گان مروت حیا نمی‌کردند/ز هیچ گونه جنایت ابا نمی‌کردند/میان آن همه لشگر چو بی‌کسم دیدند/به اشک بی‌کسی‌ام ناکسانه خندیدند

سحر چون پیک غم از در درآید/شرار از سینه، آه از دل برآید/مرا از دیدگان، یک کاروان اشک/به شوق پای‏بوس رهبر آید/جدا زین کاروان اشک و حسرت/صدای کاروانی دیگر آید/گمانم کاروانِ اهل‏بیت است/که سوی قبل? دل با سر آید/پس از یک اربعین هجران و دوری/به دیدارِ برادر، خواهر آید/همان خواهر، که کس نشناسد او را/به باغِ لاله‏های پرپر آید/همان خواهر، ولی گیسو پریشان/سیه‏جامه، بنفشه‌پیکر آید/نوای وای وای از قلبِ زهرا/صدای های‏هایِ حیدر آید/گمانم کربلا شد عمه، نزدیک/که بوی مشک ناب و عنبر آید/مکن منزل در این صحرا که ترسم/دوباره شمر دون با خنجر آید/به گوشم عمه، از گهوار? خاک/صدای شیر خواره، اصغر آید/مهارِ ناقه را یک دم نگه دار/که استقبال لیلا، اکبر آید/برادر آب آزاد است اینک/بگو با مشک و آب، آب‌آور آید/بمیرم از میان قتله‌گاهت/هنوزم ناله‌های مادر آید

ای تنها همدم من، محرم من، مرا تماشا کن/ای مهرت آب و گلم، درد دلم کمی تسلّا کن/قد خم آورده منم/بار غم آورده منم/همدم و هم‌درد توام/من بیابان‌گَرد توام/اسیر موی توام/غریب کوی توام/بریده حنجر من/غریب مادر من/دعای نیمه‌شبم/حسینِ تشنه لبمعزای نیمه شبم/حسینِ تشنه لبم/شد دور از پیکر تو چون سر تو به پیشِ چشمانم/کی می‌شد باورِ من، سرورِ من، که زنده می‌مانم/ای چراغِ کشت من/وی به خون آغشته‌ای من/کم نشد لطفت ز سرم/شد سر تو هم‌سفرم/اگر چه فرسودم/دمی نیاسودم/گل ورق ورقم/ببین چه بی‌رمقم/من از مهجوری تو، دوری تو، چه گریه‌ها کردم/در ذکر هر شب خود، با لب خود، تو رو دعا کردم/خواهرخونین ‌دل تو/شد اسیر قاتل تو

ای کربلا ای کعبه عشق و امیدم/بعد از جدایی‌ها به دیدارت رسیدم/ای کربلا آغوش بگشا، زینب آمد/من زینبم کز رنج دوری‌ها خمیده