وفات حضرت معصومه (س) 96 - مهدی مختاری

روضه - توی قم یه قبر زیباست خواهر یه شاه مولاست خواهر شاه غریبون خواهر شاه خراسون چند روز پیش خواهر شاه با دلی خسته و پر آه به دیار قم رسیده دل اهل قم رمیده زنای شهر با احساس اومدن به پابوس یاس گفتن این خواهر شاهه بی معین و بی پناهه قدر مهمونو بدونیم نوکر بی بی بمونیم همه دسته گل تو دستا که اومد یه خواهر شاه بچه های هیئت امشب بخونیم روضه زینب زینبم خواهر شاهه بی معین و بی پناهه دل زینب زار و تنگه گلای کوفیا سنگه بذار سربسته بخونم ترسمه زنده نمونم زینبو یه مشت حرامی زینبو سنگای شامی زینبو سر بریده ...

زمینه - دوباره دارم آقا یه حس جمکرانی میگم متی ترانا نگو لن ترانی دیگه بسه بریدم بهم بگو کجایی مدینه ای نجف یا کرب و بلایی سرت سلامت آقا هر جا که هستی برا منم دعا کن هر جا نشستی یه عمره که شکستم قلبت رو آقا یه عمره رو گناهم چشماتو بستی آقا منو ببخش نفهمیدم از کرده خودم پشیمونم از شوق دیدن تو بی تابم هر صبح جمعه ندبه میخونم یابن الحسن بیا اباصالح کجایی یابن یاسین کجایی یابن طه بیا که روسیاهه دیگه کعبه آقا بیا امیر حیدر بیا قرار زهرا بیا علم رو بردار علمدار زهرا بیا که این دلامون سامون بگیره تو کویر چشامون بارون بگیره باز اللهم عجل روی لبامه کی قرار دعای مجنون بگیره آقا بیاکه خستم از دوری بی تو یه لحظه هم نمیتونم از شوق دیدن تو بی تابم هر صبح جمعه ندبه میخونم یابن الحسن بیا اباصالح غروب جمعه خورشید که میره پشت ابرا باز از گناه من سر میذاری به صحرا دلم میگیره وقتی دلت ازم میگیره الهی که نبینم دلت غم گرفته اگر که خوبم و یا هستم اگه بد اگه َشلوغ قلبم از رفت و آمد تموم افتخارم اینه تو دنیا هستم آقا محب آل محمد آقا یه روزی کاش توی خیمت من هم ببینم اونجا مهمونم ازشوق دیدن تو بی بتابم هر صبح جمعه ندبه میخونم یابن الحسن بیا اباصالح

واحد - سلام خواهر قرآن، سلام دختر دین سلام مادر عصمت، سلاله ی «یاسین» سلام دختر«طاها» و نور و طور سلام سلام ای گهرِ هفت بحـر نور، سلام تو وارث شرف و احتـرام فـاطمه‌ای تو دختِ موسیِ کاظم تمام فاطمه‌ای عجیب نیست که بابا به تو سلام کند وَ یـا امـام رضـا در بـرت قیـام کند تو پـاره‌ای ز تـن پاک احمدی، بانو تـو مــادرِ قــمِ آل محمّـدی، بـانو حریـم تـو حـرمِ یازده امام هُداست مزار گمشده ی فاطمه در آن پیداست تو شو نکـرده بـرای تمام خلق، امی تو زینبِ دگرِ فاطمه، به شهر قمی به حُرمت حَرَمت انبیـا قیـام کنند زیــارتِ حــرمِ یــازده امـام کنند تـو چـون امـام رضـا دُرّ هفـت دریایی بـه چشم آل محمــد همیشـه زهــرایی سزد که اهل سماوات، خاک پات شوند خوش آمدی به قم ای اهل قم، فدات شوند خوش آمدی بـه دیار قـم عمـه سادات قـدم قدم به قدومت ز اهل، قم صلوات به این مقام و به این شوکت و به این اجلال سـزد امـام رضــا آیـدت بـه استقبـال عجـب نبــود اگــر بــود از ره تجلیـل ز مـامِ ناقــه ی تــو روی دوشِ جبـرائیل عجب نبـود کــه آن روز از فـراز فلک به خـاک‌بوسی ات آیند، فـوج فـوجِ ملک عجب نبـود کـه گوینـد اهل قم، یکسر که گشته حضرت صــدّیقه وارد محشر عجب نه اهـل قـم ار افتخـار می‌کردند به جـای شـاخه ی گل، سر نثار می‌کردند زنان شهـر قـم از هـر طرف، مقـابل تو ز روی بـام فشاندنـد گـل به محمل تو ز نـاقـه‌ات همگـی احتـرام مـی‌کردند نهـاده دست به سینه، سلام می‌کردند به احترام تو قم شاخه شاخه گل آورد جنـایت و ستـم شــام را تـلافی کرد به محفلِ تو فشاندند اشک، جای گلاب زدند ناله که زینب کجا و بـزم شراب؟ به هـر قـدم صلـواتت نثـار می ‌کردند تو را به خانه ی «موسی‌ بن‌ خزرج» آوردند به بند ناقه ی تو، دسته دسته چنگ زدند ولی به محمل زینب ز بام، سنگ زدند قسم به عـزّت تو، ای به مقدمِ تو درود که جای عمـه ی سـادات در خرابه نبود به سوی عمه ی تو شامیان چو رو کردند به جای گل، سرِ نی، هیجده سر آوردند به اجر این‌همه ارضِ ادب، کرامت کن به روز حشر، تو از اهل قم، شفاعت کن