شهادت حضرت فاطمه (س) سید مهدی حسینی، سال 1402 شب اول فاطمیه دوم

این نامه را به جوهر کینه نوشته‌ام/از روزهای خوب مدینه نوشته‌ام/روزی که اختیار به دست سقیفه بود/روزی که چشممان به رداع خلیفه بود/هم فکر غصب حق علی بود در سرم/هم بود ابو عبیده‌ی جراح یاورم/بر روی سنت حسنه پا گذاشتم/تصمیم را به عهده‌ی شورا گذاشتم/غیر از علی و فاطمه همراهمان شدند/اهل مدینه لشکر خودخواهمان شدند/گفتم: بدون مایه فطیر است کارمان/بی مرتضی و فاطمه گیر است کارمان/گفتم: ز یار غار حمایت کند علی/باید به زور هم شده بیعت کند علی/از این جهت روانه شدم سمت خانه‌اش/گرد آمدیم پشت در آشیانه‌اش/پشت سرم مهاجر و انصار آمدند/حتی به یاری‌ام در و دیوار آمدند/هر لحظه لحظه بیشتر و بیشتر شدیم/در پیش چشم فاطمه سیصد نفر شدیم/گفتم: علی خانه‌نشین را خبر کنید/مثل بقیه بیعت بی‌دردسر کنید/گفتم: که ختم قائله در دست حیدر است/بیعت علی اگر نکند کار ابتر است/آمد صدای فاطمه از پشت در به گوش/می‌گفت از امامت و حق پسر عموش/حکم امامت ازلی را به ما نداد/یک تار موی شخص علی را به ما نداد/گفتم به حال خویش نباید رها شود/وقتش رسیده شعله‌ی آتش به پا شود/در بین دود فکر علی بود فاطمه/همواره گرم ذکر علی بود فاطمه/گرم حمایت از علی‌اش عاشقانه بود/تنها علاج کار فقط تازیانه بود/کاشانه‌اش همین که پر از بوی دود شد/با تازیانه بازوی زهرا کبود شد/این سو مغیره گرم بگو و بخند شد/آن سو صدای ناله‌ی زهرا بلند شد/چیزی نمانده بود فضا ملتهب شود/با گریه‌های فاطمه دل‌ها منقلب شود/اما علی و شوکتش آمد به خاطرم/شور و شکوه ضربتش آمد به خاطرم/تیغ دو دم به خاطرم آمد چه کار کرد/اهل قریش را به مصیبت دچار کرد/پس با تمام کینه و بغضی که داشتم/آنجا همه توان خودم را گذاشتم/بر سینه‌ی زمین و زمان دست رد زدم/بر درب نیم سوخته محکم لگد زدم/طوری لگد زدم که همان پشت در نشست/طوری لگد زدم پس از آن پهلویش شکست/طوری زدم معاویه در خورد بر سرش/تأثیر ضربه‌های لگد کرد پرپرش/طوری زدم که داغ دلش بیشتر شود/طوری لگد زدم که علی بی‌پسر شود/طوری لگد زدم که فاطمه سیر از کتک شود/طوری لگد زدم جگرم هم خنک شود/حتی کنار ضربه‌ی سنگین کاری‌ام/مسمار درب سوخته آمد به یاری‌ام/ریحانه‌ی رسول که رنگش پریده بود/داغی میخ در نفسش را بریده بود/با ضربه‌ی مجدد من خورد بر زمین/مرد ایستاده بود که زن خورد بر زمین/یک ضربه روزگار علی را سیاه کرد/سیلی زدند به فاطمه، حیدر نگاه کرد

یا که باید چون علی با تیغِ عریان ایستاد/یا که باید مثل زهرا پیش طوفان ایستاد/ریشه وقتی در میان خاک باشد می‌توان/در هجوم باد مانند درختان ایستاد/می‌شود در گرگ و میش فتنه هرجایی نرفت/پشت درب خانه‌ی زهرا مسلمان ایستاد/مثل فضه می‌شود بالانشین این حرم/آنکه در پای حجابش غرق ایمان ایستاد/فاطمه یعنی اگر باشید کم هم می شود/مثل مقداد و ابوذر مثل سلمان ایستاد/فیض می برد از قنوت نافله هایش علی/در سحر خوب است گاهی زیر باران ایستاد/پشت در گفتند جمعش از چهل تن هم گذشت/پشت در زهرا ولی تا حد امکان ایستاد/بچه های فاطمه مانند زهرایند پس/محسنش هم پیش ضرب نامسلمان ایستاد/فاطمه این ایستادن را به زینب یاد داد/تا که بین آتش شام غریبان ایستاد/جای طفلان سنگ خورد/جای طفلان چوب خورد/عمه اما بین صدها چشم حیران ایستاد/هرگز از یادش نخواهد رفت اما قتله گاه/شمر با دامان خونی و پریشان ایستاد