شهادت امام حسین (ع) مجید بنی فاطمه 1402

چِقدر خیر دیده ایم از محبت حسین/به روی شانه های ماست دست رحمت حسین/زبانزد تمام عالم است مهربانی اش/دل مرا که برده است این عطوفت حسین/روایت است این که هر سحر فرشته می برد/سلام صبحگاهی مرا به خدمت حسین/شفیعِ روز محشر است،آجر حسینیه/به این بهانه که در آن شده است صحبت حسین/چه بهتر است، با وضو،میان روضه گریه کرد/عبادت است گریه های بر مصیبت حسین/ حسین بانی قبول توبه های آدم است/همین هزار و چند ساله نیست،قدمت حسین/به گرد و خاک معجر سه ساله دخترش قسم/برای درد های ما دواست تربت حسین/به حشر هم قدم که می نهد هنوز بی سر است/قیامتی است لحظه ی ورود حضرت حسین

به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم/ شمایل تو بدیدم نه عقل ماند و نه هوشم

باید دلو دچار کنم به سمت تو فرار کنم/تو دلخوری ازم خدا خودت بگو چیکار کنم/منم اون عبد ذلیلو تویی که خیر کثیری/همیشه گفتمو میگم به علی که تو بی نظیری/نزاری تو این گیر و دار بدون تو تلف بشم/یه کاری کن امسال زیاد مسافر نجف بشم/بعلی بعلی الهی العفو/همیشه غبطه می خورم به اونی که مقیم میشه/آدم اگه نجف نیاد یه جورایی یتیم میشه/یه گوشه روبروی ایوون پاتوق منو رفیقامه/یه جوری راحته کنارت انگاری خونه ی بابامه/آرزومه بارون بیاد خیره به گنبدت بشم/تو بگی برا من بمیر منم بگم روی چشم/بعلی بعلی الهی العفو

دیروز و امروز و فردا تویی تو درمون دردا/مگه عزیز تر از عشقت میشه پیدا/اسمت اومد دلم دوباره تنگ شد/توم خاطراتم کنار تو قشنگ شد/منو ببر پیش خودت خونه امنمه کرب و بلا/بارون اشکای منه بارون نم نم کرب و بلا/هرجای دنیا که باشم همه ی ذهنمه کرب و بلا/حسین حسین حسین حسین/همه عشق و امیدم تو رو به دنیا نمیدم/سیاه پوش غمتم که رو سپیدم/به تکیه ها چه خوبه تکیه کردن/تموم مردا واست زنونه گریه کردن/منو ببر چیش خودت آغوش گرمته کرب و بلا/برای ما سینه زنا وسط هیئته کرب و بلا/چرا تموم نمیشه این دوری و حسرت کرب و بلا/حسین حسین حسین حسین

بمونی پا به پام فکرشم نمی کردم/بهم بگی بیام فکرشم نمی کردم/وقتی که بغضمو میبینی تو چشام/گریه کنی برام فکرشم نمی کردم/من همه زندگیم شده تو/دیگه فقط می خوام خودتو/تو شدی عمرم و نفسم/از غم و حسرت دوری نگو/واسه من از صبوری نگو/بذار فقط بهت برسم/هر روز که دور از تو بودم حروم شد/دیدی چقدر زود جوونیم تموم شد/قصه ی غمگینت صبرمو سر آورده/پیکر خونینت صبرمو سر آورده/قصه ی گودالو که رفتی از حالو/روضه ی سنگینت صبرمو سر آورده/من فدای زخمای بدنت/که تو رو بی هوا زدنت/مادر تو بمیره برات/من فدای پاره پیروهنت/فدای خشکی دهنت/واسه نفس نفس زدنات/وقتی رگای گلوتو بریدن/فریاد زهرا رو مردم شنیدن/هر روز که دور از تو بودم حروم شد/دیدی چقدر زود جوونیم تموم شد