شب دوم محرم 1400 - مجتبی رمضانی

روضه - تا دلم از کرده های خویش نادم می شود بیش تر از پیش چشمم گریه‌لازم می شود “اشک”،بال پر زدن در وادی معراج هاست گریه‌کُن در روضه جبریلِ عوالم می شود شمع باشی یا که پروانه..،چه فرقی می کند سوخت هرکس که درونش “عشق” حاکم می شود هر که سنگ طعنه های خلق را تاب آورد حتم دارم شیشه هم باشد،مقاوم می شود گرچه هِی در می زنم..،کشکول من را پُر نکن دست سائل تا که خالی شد..،مزاحم می شود این خرابت را بیا و لطف کن..،بیرون نکن قول خواهد داد که یک روز سالم می شود تا گناهی می کنم،زهرا وساطت می کند پُشت مادر،طفلِ بازیگوش قایم می شود آه ای ماهِ هزار و چند صد ساله بگو سهم ما تا کِی سیاهیِّ مُداوم می شود هر زمان “ناحیّه” می خوانم تصور می کنم روح من تا کربلایش با تو عازم می شود گریه..،تنها در میان روضه ی جدَّت “حسین”… اشک هرچه می دهی خرج مراسم می شود لااقل “این‌جسمِ‌عریان‌مانده” را..،دفنش کنید نامروَّت ها کسی این‌قدر ظالم می شود آن ردا و آن عبا و آن عمامه بس نبود… کهنه پیراهن مگر جزو غنایم می شود!؟ شاعر : بردیا محمدیhadithashk.com

زمینه - دلشوره دارم از این حرفهای زیر لبت دلشوره دارم از این حرفهای زیر لبت می ترسم از گریه های هرنیمه شبت دلشوره دارم از این حرفهای زیر لبت می ترسم از گریه های هرنیمه شبت تنها حرف دلم من توی چشمهای حرمت دستهای اجل روی شونه های حرمت تا که خیمه را برپا می کنی بمیرم چرا گریه می کنی بمیرم چرا دور از چشم من تو به نیزه ها تکیه می کنی نگرانتم هر ثانیه دل خواهرت طوفانیه چقدر این سفر طولانیه حسین تو این سرزمین غم انگاری تو قفسم از مهمون داری کوفیا دلواپسم دیدم سقف آسمون آوار شد روی سرم حرفای مادرم باز اومد تو نظرم مثل هر نفس می شناسم تو رو چرا قافله تا اینجا اومد یاد روضه یحیی شد چرا تا که حرفی از کربلا اومد تو سینم نفس زندونیه چرا چشم تو بارونیه آخه این چجور مهمونیه حسین کاری کرده روزگار کمتر آرزو کنم انگار باید بی تو زخمامو رفو کنم با کوله بار بلا تا شام و کوفه برم گفتی باید با این درد تازه خو کنم روی صورتم اشکامو ببین می دونی چقدر من بی طاقتم سایه سرم می دونم چقدر نگرانی از هتک حرمتم نگو سهم من غربت می شه نگو بی کسی قسمت می شه نگو پیرهنت غارت می شه حسین

زمزمه - از سر صبح دلم داره می لرزه چه اضطرابی داره خواهر تو کم بشه مویی از سرت می میرم تو رو به من سپرده مادر تو این همه لشکر اومده به اینجا خواهرتم دلم هزار جا می ره سر نماز فقط می گم خدایا حسینمو کسی ازم نگیره خاک بلا خیزی داره زمینت از صدای طبلا دلم شکسته خیمه زدی الهی من بمیرم رو پلک تو گردو غبارنشسته از شب اول بی مادریمون یادم که بهت رسیده بودم دلم یه جوری شد آخه تا حالا موی تو رو خاکی ندیده بودم دیر نشده بیا بریم مدینه دل ندارم غریبتو ببینم خدا نیاره روزی که ببینی موی حسین تو مشت نیزه داره دلت بخواد که موهاشو بشوری به شرطی که پنجه شمر بذاره

واحد - آیه آیه تو معنی قرآنی قلبم شده زندانی در دام نگاهت حسین قطره قطره اشکم واسه تو جاری مثل من چقد داری نوکر تو سپاهت حسین پسرِ، پدر خاک، ماعرفناک قدیسی و تو را همه تقدیس می‌کنند در قلب خود حسینیه تاسیس می‌کنند خوشبخت می‌شوند همه آنها که در جهان چشمان خود به روضه? تو خیس می‌کنند " یا اباعبدالله " عشق عشقی شهره توی آفاقی این دوری و مشتاقی شد قاتل جونم حسین منم ارباب یار یمنیِ تو این سینه زنیِ تو مثل آب و نونم حسین حضرتِ، شاه لولاک، ماعرفناک پسرِ، پدر خاک، ماعرفناک دنیا اگر به چشم لئیمان گران بهاست پاداش حق گرانتر و برتر به نزد ماست گر بهر مرگ پیکر ما را سرشته اند در راه دوست کشته شدن افتخار ماست " یا اباعبدالله " کشته ما رو دلتنگیِ همسایه حال خوش مشایه بختی به جبینم بده مثل هر سال میشم نوکرت امسال جون مادرت امسال اذن اربعینم بده حَرَمت، فوق افلاک، ماعرفناک پسرِ، پدر خاک، ماعرفناک این نوکران اطاعتِ دستور می‌کنند مشایه را به عشق تو پرشور می‌کنند زوار اربعین تو را موقع حساب رسانه آهنگ همسنگ کشته‌های تو منظور می‌کنند " یا اباعبدالله