شب چهارم محرم 1400 - مجتبی رمضانی

روضه - وقتی که راه خانه ات قبله نما باشد یعنی حسابت از همه عالم جدا باشد تو پیرمردی من نمی دانم چرا عشقت قبل از محرم شور قلب بچه ها باشد پیراهن مشکی که مادر هدیه بر ما داد زیباترین غبطه برای انبیا باشد یک لحظه هم پشت دری دیگر نخواهد رفت آن کس که با دست کریمت آشنا باشد زهرا جلودار است در ماه محرم پس تا روز محشر سفره هیئت به پا باشد تعطیلی این روضه ها جزء محالات است وقتی که هیئت بهترین دارالشفا باشد آنها تو را تشنه رها کردند اما تو با بال زخمی بر لبت تنها دعا باشد

زمزمه - از این سهم ناچیز خجالت کشیدم از این هدیه هایی که قابل ندارند برا اولین بار به تو رو زدم من آخه نوجوونا مگه دل ندارن آخه سالار زینب مگه می ذاره زینب تو شرمنده باشی یار زینب یا من می مونم یا تو دیگه هر چی شد با تو ندیده سایه مو هیچکی الا تو بیا فکر کن اصلا شریکت نبودم من اینجا غریب و تو یاور نداری بیا دست خالی منو بر نگردون بیا فکر کن اصلا که خواهر نداری تویی پشت و پناهم تویی تو تکیه گاهم من همدمت بودم تو همراهم ببین حال و هوامو دلاور زاده هامو دلت میاد ببینی این اشکامو

واحد - شاه با وفایی و گدای این در بارم حلالم کن اگه توی روضه ها سربارم دوباره میام اگه ردم کنی صد بار دوباره میام اگه ردم کنی صد بار چه منتی سرم می زاری و تو روضه ها منو میاری ولی من بد رو عوض نکرد ،این روضه و این گریه ها روزیم کن کربلا بل حسین،روزیم کن کربلا بل حسین رو لب هام بل حسین،ثبت اقدامنا بل حسین ثبت اقدامنا بل حسین ،ساکن کربلا یا حسین ساکن کربلا یا حسین می دونی امید هر گدایی به اربابه ناامیدم نکنی آقا دلم بی تابه قربون سرت که روی نیزه ها می تابه تو دست و پا زدی تو قتلگاه و دست و پا زدم توی گناه و آبرو دادی و آبروتو بردم و برام کشیدی آه بد کردم با خودم یا حسین کارم شد آه و دم یا حسین من شرمندت شدم یا حسین سر من فدای اون سر پر از خاک تو بمیرم که زیر پاهامون تن پاک تو الهی آخر منم بشم سینه چاک تو یه آرزو توی دل منه اونم توی غم تو مردنه امید ما فقط شهادته اگه دلم تو سینه می زنه کاش روز آخرم یا حسین باشه رو پات سرم یا حسین ای قربونت برم یا حسین ساکن کربلا یا حسین ...