شب هفتم محرم 1400 - مجتبی رمضانی

روضه - گلی که خوم بدادم پیچ و تابش به اشک دیدگانم دادم آبش درین گلشن خدایا کی روا بی گل از مو دیگری گیرد گلابش ...

زمینه - لالا لالا لالا گلم ای وای سه روزه که نخورده آب ای آب تو رو حلال نمی کنه زهرا ازت نمیگذره رباب ای آب ای نهر پر غرور لبای بچه مو ببین ای مشک خورده تیر دل شکسته مو ببین با گریه تا فرات اگه نیومدم نشد ای آب ندیدی من به هر دری زدم نشد مادر من از دیدن قبرت زمین گیر شدم باید خودم رو صورت تو خاک بریزم چشمات هنوز بازن و انگار نفس می کشی مادر نترسی من کنارتم عزیزم لالا لالا لالا لالا تو خیمه زیر چادر مادر داری می سوزی و دیگه حتی لبات به هم نمی خوره مادر پلکی به هم بزن با گریه کردنم شده راحت نفس بکش به خاطر منم شده بین دو نهری و لبت به آب نمی خوره گهواره تو ببین که دیگه تاب نمی خوره مادر کسی غیر تو اصلا خبر داره از درد یه مادری که منتظر نشسته مادر خودت شاهدی من به همه رو زدم خیمه خیمه با همین دل شکسته

واحد - یه عمره تو روضه ت می سوزم حسین چه سنگم که زنده م هنوزم حسین تو ذهنم همیشه یه غوغا می شه چی میشه که عاشورا برپا می شه چرا واسه قتل تو دعوا می شه تو حسینی چرا کشتنت رفت به غارت چرا پیرهنت تو بیابون رها شد تنت یا حسین یا عزیز خدا نگفته مگه سرور عالمین حسین از من است و منم از حسین تو که نور چشم پیمبر بودی تو که عشق زهرای اطهر بودی تویی که از آیات کوثر بودی پس چی شد که توی کربلا رفت سر تو سر نیزه ها پیکرت موند زیر دست و پا یا حسین یا عزیز خدا شکم هایی که پر شدن از حروم به سمت حریم تو بردن هجوم تو که خیلی خوبی چرا کشتنت بمیرم که قرآن خونا کشتنت برای رضای خدا کشتنت با ولایت نگهدار منو زیر خیمه ت نگهدار منو تا قیامت نگهدار منو یا حسین یا عزیز خدا

زمزمه - تو خیمه گاه داره لالایی می خونه خدا میدونه که دلش چقدر خونه لبای خونی تو همه ش نشون میده دستای خالی شو چقدر تکون میده خدایی سخته آخه رو نیزه سرتو بستن می دید از همه بدتر حرمله اومد نمک به زخمت پاشید سه شعبه شون صبر منو سر آورده چند روز پیش دیدم دندون در آورده آخه روی نیزه زخماش چقدر بازه هنوز می ریزه از گلوش خون تازه حق بدید آخه به حال زارم منم یه مادر هستم حالم خرابه چند روزیه جاش خالیه رو دستم