شب عاشورا محرم 1400 - مجتبی رمضانی

روضه - خداوندی که لیلای حسین است خودش هرجوره شیدای حسین است زگریه پاک کردم چشم خود را چرا آخه به روی چشم من جای حسین است اگر هرشب به هیئت می روم من دلیل آن به فرمای حسین است به جای خوب ها من را سوا کرد خدایی عشق معنای حسین است ملالی نیست دنیا دوستم من اگر دنیام دنیای حسین است گناه از شهر رفت و نور آمد خدا رو شکر غوغای حسین است چرا بیمارها نومید باشند امید ما مداوای حسین است حسین جان حسین جان خوشم با آفتاب کربلایش گلستان بین صحرای حسین است برات اربعینم را بگیرید آخه علاج کار امضای حسین است

زمزمه - با دلداری دادن من آروم نمی شم یک کاری کن آخه تا آروم بگیرم چی بگیم حسین تو از صبر زینب می گی اما حرفه من قتل صبر آخ چه جوری نبینم گفتم با بی قراری همه برن تو تنهام نمی زاری هوای زینب هرجور باشی داری داداشی می بینی اشکامو می شنوی حرفامو بی کی بگم بعد از تو درد دارم چه جوری نترسم از اون ساعتی که برای تو دیگه فدایی نموند تو خیمه جوون بنی هاشمی نیست تنت روی خاک ها عبایی نمونده