شهادت امام جعفر صادق (ع)،‌ حسین سیب سرخی

به کی بگم این درد رو به کی بگم از حالم/روضه خون مسمار سینه زن گودالم/خونه پر از دود و کوچه پر از مه شد/حرمتی که بازم به زیر پا له شد/روضه روضه ی در و دیواره/روضه آخرش کوچه بازاره/پای روضه جون بدی جا داره/آه از غریبی، آه از غریبی/مدینه باز دلگیره، مدینه باز پر درده/تموم روضه امشب به کوچه برمیگرده/هم نفس حیدر، هم نفس مادر/دلی که تو غربت تو شعله زد پرپر/باز پشت دری هیزم آوردن/قلب پیرمرد رو آزردن/بستن دستشو بی هوا بردن/آه از غریبی، آه از غریبی/

نوحوا علی الحسین که این کار فاطمه است/این اشک دیده ها همگی یار فاطمه است/نوحوا علی الحسین که جدم غریب بود/گودال قتلگاه پُر از بوی سیب بود/نوحوا علی الحسین که لب تشنه جان سپُرد/بیش از هزار و نهصد و پنجاه ضربه خورد/نوحو علی الحسین در خاک و خون نشست/هرکه رسید در بدنش نیزه را شکست/نوحوا علی الحسین که مویش کشیده شد/جان داشت جدِ من که گلویش بریده شد/نوحوا علی الحسین که در بین ازدحام/با ضربه ی دوازدهم کار شد تمام/نوحوا علی الحسین که ذبحش حرام بود/چشمان او هنوز به سوی خیام بود/نوحوا علی الحسین که می دید خواهرشتاراج می شود همه هستش برابرش/نوحوا علی الحسین که با صورتی کبود/چشمِ سرِ بریده ی او باز مانده بود/نوحوا علی الحسین که با زجر کُشتَنَش/چیزی نمانده بود ز رگ های گردنش/شاعر: قاسم نعمتی/

بین روضه ی تو ام که دلم/پر گرفته تا کنار بقیع/بی قرار غربت تو ام و/لحظه لحظه بی قرار بقیع/این شبا که نداره زائری/کاش میشد من مسافرت بشم/سر بذارم رو خاک قبر تو/آرزوم بود که زائرت بشم/تو اباعبداللهی غلامتم/آرزوی دلمی ولی/بمیرم بی حرمی ای وای/از غمِ غربت تو ای وای/غریب آقا غریب آقام آقام/غیر سوز و اشک و حسرت و غم/غیر آه من به سینه نبود/تو غریب شهر بودی ولی/کربلا مثل مدینه نبود/پشت مرکب زدی نفس نفس/زیر مرکب نمونده که تنت/کی زدی دست و پا روی زمین/کی جدا شد سرت از بدنت/تو اباعبداللهی ولی سرت/روی نیزه ها نبود تنت/زیر دست و پا نبود ای وای/از غریبِ کربلا ای وای/غریب آقا غریب آقام آقام/

روی دلم نشسته غم روی غم/خیلی دلم تنگه برای حرم/دست خودم نیست به خدا این روزا/شور میزنه دلم برا محرم/لذت نوکری به خستگیشه/بذار غلامت بمونم همیشه/هر نوکری رو میبینم این روزا/میگه محرم و صفر چی میشه/حسین جان یه کاری کن خودت آقا/حسین جان دست ما رو نکن رها/حسین جان رحمی به حال نوکرا/حسین جان آقام آقام آقام آقام/به روضه های هر شبت اسیرم/خیلی دلم شکسته خیلی گیرم/چه خاکی به سرم کنم من امسال/قبل محرمت اگه بمیرم/از دلم هرچی جز خودت رو دور کن/تاریکیِ دلم رو غرق نور کن/تو رو به جون دخترت رقیه/برات اربعینمون رو جور کن/حسین جان تموم زندگیم تویی/حسین جان رفیقم از قدیم تویی/حسین جان عزت نوکریم تویی/حسین جان آقام آقام آقام آقام?

خوشا جانى که جانانش حسین است/ خوشا دردى که درمانش حسین است/خوشا مُلکى که سلطانش حسین است/به چرخ دین، نجوم بی‌شماری است/ولى ماه درخشانش حسین است/ نگردد محفل اسلام، تاریک/بلى، شمع شبستانش حسین است/به نامش دفتر توحید، مفتوح/خوش آن دفتر که عنوانش حسین است!/حسن، جانِ عزیز مصطفى بود/ولى آرامش جانش حسین است/به راه عشق، پایان نیست لیکن/یقین دارم که پایانش حسین است/على را بر خلیل الله فخری است/بلى، چون ذبح عطشانش حسین است/چه صحرایى است یا رب! وادى عشق؟/که تنها مرد میدانش حسین است/بگو اهریمنان کربلا را/که این صحرا سلیمانش حسین است/شاید : استاد سید رضا موید/

مگه میشه دل از تو برید/یا غمتو به جون نخرید/این همه خوبیاتو ندید/اربابم/مگه میشه دلو نسپرد/به آقایی که غصمو خورد/خوشبخته هرکسی واسه تو مُرد/اربابم/کی میتونه یه ذره ای از حق تو رو ادا بکنه/بیا و کاری کن مادرت در حقمون دعا بکنه/میبینی چطوری از دوریت دارم میسوزم/چشمامو به قاب عکس حرمت میدوزم/میبینی این التماس اشک تو چشمامو/کاش آقا یه روزی تعبیرش کنی رویامو/اربابم آقام آقام/منم و این چشای ترم/منم و آسمون حرم/شوق پریدن تو سرم/اربابم/به تو و این گدایی خوشم/تو روضه هات نفس میکشم/دلم میخواد که با تو باشم/اربابم/چقده حال خوبیه که دم غروب باشی تو حرم/میون موج اشک چشات سمت ضریح بگیری قدم/دستامو به احترامت میذارم رو سینم/انگار که تو رو مقابل خودم میبینم/میگیرم ضریحتو تو بغلم اربابم/هرشب با همین خیال خوش آقا میخوابم/اربابم آقام آقام/اگه میبینی نوکرتم/یا که تصدق سرتم/من از دعای مادرتم/اربابم/خونه ی مادریم حرمت/بگو که میبریم حرمت/کاش یه سلام بدیم حرمت/اربابم/چی میشه گنبدو نشون صحن چشای ابری بدن/داغ حرم به این دلمه کاش به دلم یه صبری بدن/یک خواهش دارم ازت ای حضرت آرامش/کاری کن که نوکرت باشه تو صحنت خاکش/تو بودی گرفتی دستامو آوردی تو راه/غیر از تو مگه کی رو دارم اباعبدالله/اربابم آقام آقام/?

چی از این بهتر که زیر علمم/با تو فارغ از تموم عالمم/دل من تنگه برا پیرهن سیاه/از حالا دلواپس محرمم/زیر قبه ات که میشینم آقاجون/دیگه رد خور نداره دعای من/نمیدونم که چه سِریِ آقا/گره افتاده تو کربلای من/زنده ام با غمت حسین زنده ام پای پرچمت/دستای خالیِ منو برسون به محرمت/چی از این بهتر که اسمم نوکره/جوونیم تو روضه ی تو میگذره/زندگیم نذر حسین و بچه هاش/جوونیم نذره علیِ اکبره/اگه راه داره بیا یه بار دیگه/منو هم جا بده بین زائرات/حق بده دق کنم از فراق تو/خیلی دور افتادم از کرب و بلا/زندگی یعنی نوکری دلخوشی یعنی کربلات/آرزو دارم آخرش جون بدم توی روضه هات/چی بگم از ازدحام شهر شام/چی بگم از غل و زنجیر و طناب/دَخَلَت زینب عَلی اِبنِ زیاد/دختر علی کجا بزم شراب/زبونم لال ولی ناموس خدا/اومده تو مجلس یه بی حیا/زبونم لال ولی میگن که یزید/بازی میکرد با محاسنت آقا/حق داره زینب دق کنه حق داره اشکش بند نیاد/پای منو زینب کشید تو مجلس ابن زیاد/***السلام ای بدن بی سر گرما دیده/ السلام ای سر مجروح کلیسا دیده/ با چه وضعی ته گودال کشاندند تورا/ ما شنیدیم ولی زینب کبری دیده/ زینت دوش نبی بودی و بی وجدان ها/ سر بریدند و گرفتند تو را نادیده/ ای که شد مهریه ی مادر تو آب فرات/ ترک روی لبت را لب دریا دیده؟!/ خنجر انداخت مسیحی و مسلمان برگشت/ به گمانم ته گودال مسیحا دیده/ ای عزیزی که تنت پیش همه عریان شد/ بر سر پیرهنت فاطمه دعوا دیده/ دختری که همه ی دلخوشی اش بابا بود/ عوض دیدن بابا، سر بابا دیده!/