ولادت امام رضا (ع) 1402 سید مهدی میرداماد

دمید از افق آرزو سپیده صبح/گرفت روشنی از نو چراغ دیده صبح/شب فراق به پایان رسید شکر خدا/هوا عصاره گل شد سحر چکیده صبح/ستارگان همه از دست ماه نوشیدند/شراب نور ز انگور دست چیده صبح/گشود دیده به روی سپهر خورشیدی/که خواند مرغ سحر تا سحر قصیده صبح/مدینه جلوه شمس الشموس را چون دید/سلام کرد به زیبا ترین پدیده صبح/رسید در شب یلدا مسیح عترت نور/به دلنوازی جان به لب رسیده صبح/طلوع کرد که گل ها بیاورند ایمان/به آرمان بلند سحر به دیده صبح/به رو سپیدی خود هر پگاه می نازید/به یمن دیده او محو شد عقیده صبح/نثار مقدم او شد ز فرفه های بهشت/شکوفه های دل انگیز نو رسیده صبح/حدیث سلسله را آسمان نیشابور/نوشت با قلم نور بر جریده صبح/خدا نصیب کند جرعه از آن دریا/به می کشان سبوی عطش کشیده صبح/پناه برد به دامان او غزال سحر/امان گرفت از او آهوی رمیده صبح/کنار پنجره اش آب شد دل فولاد/همین که سر زد از ایوان او سپیده صبح/به حلقه های ضریحش ستاره بست دخیل/قسم به گوهر اشک به رخ دویده صبح

به نام قبله ایرانیان به نام حرم/به نام خادم و جاروکش و غلام حرم/به نام پنجره فولاد و لطف بسیارش/به نام این همه خیر علی الدوام حرم/به نام هر که حسادت کند به اقبال/کبوتران بهشتی روی بام حرم/کسی نبود که ما را دهد پناه اما/هزار مرتبه قربان این مرام حرم/هزار رنگ عوض کرد روزگار اما/حرم به این همه وسعت ندیده این دنیا/تو بیمه کرده ای آقا تمام ایران را/خدا نگیرد ازین مملکت خراسان را/سلام بر حرمی که میان خود جا داد/میان آن همه مومن ، گناهکاران را/سلام بر تو همیشه گره گشایی کرد/سلام بر تو عوض کرد حال انسان را/به جز هوای حرم که به ما نمی سازد/به عالمی نفروشیم زیر ایوان را/برای عرض ارادت به ما وجود بده/برات مشهد ما را تو زود به زود بده

ای حرم ، گوشه‌ای از ایوانت/ای بهشت خدا خراسانت/ای تمام وجود ، سفره جود/ملک و جن و انس ، مهمانت/دین و ایمانِ من ولایت توست/هرچه داریم از عنایت توست/دردجان را طبیب کیست؟تویی/فقرا را حبیب کیست؟ تویی/پدر و مادرم به قربانت/آشنای غریب کیست؟تویی/که به زوار خود سلام کند؟/پیش پای گدا قیام کند؟

با غلامی تو سلطان تا همیشه تاج دارم/بیشتر از همه قیامت به تو احتیاج دارم/محتاجم به هوای حرم تو محتاجم به دعای کرم تو/محتاجم به غبار قدم تو/توی سرازیری قبر و وقت احتضارم من فقط تو رو دارم/السلطان یا ابالحسن

ای خراسان تو رشک روضه ی رضوان ما/سایه گلدسته هایت بر سر ایران ما/خاک کویت در تمام دردها درمان ما/جان گرفته از نسیم بارگاهت جان ما/متربت تو هم نجف هم تربت پیغمبر است/زائرت از زائر کل امامان برتر است/زاگنبد زرین تو تا حشر مصباح الهداست/پرچم سبز تو را امنیت ملک خداست/خشت خشت بارگاهت را به عالم این نداست/شهریار عالم است آن کس که بر این در گداست/ای فتاده بر سر خلق دو عالم سایه ات/عالمی در سایه ات ایرانیان همسایه ات