شهادت امام رضا (ع) 97 - حسین سازور

مناجات - خدا کند کسی از تو مرا جدا نکند من و جدایی از لطف تو! خدا نکند به اعتبار تو بر من خدا نظر دارد بدون واسطه یک ذره اعتنا نکند میان من و خدا بس گناه مانع شد بجز رضای تو او را ز من رضا نکند مگو که دوست به چیزی نمیخرد ما را کریم، ترد ، ز دربار خود، گدا نکند اگر مرا تو نمیخواستی چرا خواندی کسی که کار ندارد بخود صدا نکند خدا نیاورد آنکه بیافتم از چشمت فغان از اینکه امامم مرا دعا نکند برای مسح قدومت طهارتی باید وگرنه بوسه ز پایت بما وفا نکند نه قسمت است،نه همت، که دعوت محض استبجز تو دعوتم از مشهد الرضا نکند نمیخورد به بزرگی تو،به این زودی دوباره روزی این جمع، کربلا نکند کبوتر حرمم کن به بال خونینم مگر به فیض شهادت به بار بنشینم

روضه - کوبیده ام کلون دری را زکودکی من دوست داشتم سفری را ز کودکی وقتی که خوب دربدر مشهدش شدم از من گرفت دربه دری را ز کودکی بالا سرم که گنبد زردش طلوع کرد در سایه اش کشاند سری را ز کودکی خیلی قرار بود بیوفتم به قعر چاه او دفع کرد هر خطری را زکودکی از ابتدا رفیق شدم با رضا فقط وا شد زبان من به رضا یا رضا فقط هر نوکری برای رضا کار می کند ماهیتا برای خدا کار می کند ما دخل و خرجمان ز غریبه نمی رسد از دست توست هر چه گدا کار می کند آن کودک فلک که به دستت شفا گرفت حالا جوان شده سر پا کار می کند هر زائری رسید به من هم افاضه شد این خاک پا شبیه طلا کار می کند فهمیدمت پری که به خدام داده است طاووس هم برای شما کار می کند ...

زمینه - رضا غریب الغربا یا مولا رضا معین الضعفا یا مولا درد من درمونم با تو من میمونم از غمت دل خونمگنبد تو چراغ راه منه باب الجواد تو پناه منه السلطان اباالحسن یا مولا حریم تو بهشت من یا مولا من اگر پر دردم کوه غم آوردم دور تو می گردم رئئوف آل فاطمه یا مولا به سوی تو دست همه یا مولا تو امام عشقی تو تمام عشقی تو قیام عشقی کبوترم در حرمت یا مولا قربون لطف و کرمت یا مولا

واحد - گفتی بساط گریه برایت به پا کنم با گریه یاری دل خون شما کند گفتی که در وداع برادر دوا کند گاهی میان گریه برایت دعا کند طاقت نداشت خواهرت انگار بیش از این از تو شنـیده بود غـم یـار پیش از این با اینکه هیچ لشگـری از دشمنان نبود با اینکه هیچ نیـزه و تیـر و سنان نبود با اینکه هیچ تیـر سه شعـبه میان نبود با اینکه هیچ نـامه‌ای از کـوفـیان نبود طاقت نداشت خواهرت از تو جدا شود طاقت نـداشت بر غـم تو مبـتـلا شود مـی‌کــرد الـتــمــاس تـمــام بــرادران گاهی سفارشی ز بـرادر به خواهران گاهی که داشت ناز و نوازش به دختران می‌گفت کـربلا چه گـذشته به مـادران انگار ماجرای حسین است و زینب است عالم به پیش دید? معصومه چون شب است با ایـنکه نـور دیـد? او بی‌سپـاه نیـست با اینکه در محاصره یک خیمه گاه نیست با اینکه پیش روی رضا قتلگاه نیست با اینکه بر حرم ز حرامی نگاه نیست طاقت نداشت خواهرت ای قبله گاه طوس یک لحظه دور از تو بماند به راه طوس طاقت نداشت، قـافـله را رو براه کرد یکسال صبـر کرد ولی عـزم راه کرد جـمع بـرادران خـودش را سپـاه کـرد آخـر عــبـور از وسـط قــتـلگـاه کـرد شـد داغــدار مــاتـم هـجـده بــرادرش در خـون تـپـیده دید سپاهی بـرابـرش