شهادت امام حسن عسکری (ع) مهدی میرداماد 1400

ای گرد کاروان تو را حسن مشتری/بر خسروان گدای تو را نیز برتری/کنیه: ابامحمد، نام خوشت حسن/ابن الرضا ولی خدا، شهره عسکری/خاک حریم قدس تو را فیض عیسوی/عبد در تو را روشِ بنده پروری/یک آسمان ستاره زمین بوس آستان/صدها هزار مشتری ات گشته مشتری/پایت در آسمان، حرمت سر من رَآ/از سر من رَآت بر افلاک رهبری/نام آوران بَرند به تجلیل از تو نام/پیغمبران کنند به مهرت پیمبری/با یک نسیم سامره ات می توان گرفت/فیض مسیح از دم بیمار بستری/حاشا که هر حسن، حسن عسکری بود/تو دیگر اَستی و دگرانند دیگری/باید پدر تو باشی و مهدی بود پسر/بر این گهر به جز تو کسی نیست گوهری/دردا که کشت معتمد سنگدل تو را/در هشتم ربیع نخست از ستمگری

سینه می‌زنم/شب شهادت/صاحب عزا/سرت سلامت/سامرا عزا گرفته/بوی کربلا گرفته/آسمون می‌خواد بباره/یا دل آقا گرفته/شب ماتمه/برای همه/برا آقامون/دلا پر غمه/اشک چشام بارونه بارونه/غص? من هوای هجرونه/ذکر لبام دوباره می‌خونه/سینه می‌زنم/شب شهادت/صاحب عزا/سرت سلامت/آجرکَ الله بقیه الله/زندگیم تو این حریمه/گریه ارث مادریمه/دستمو بازم گرفتی/این جواب نوکریمه/می‌دونم بدم/ولی اومدم/برای بابات/به سینه زدم/من تا ابد گدای این خونم/نوکرتم فدای تو جونم/با غم تو دوباره می‌خونم/سینه می‌زنم/شب شهادت/صاحب عزا/سرت سلامت/آجرکَ الله بقیه الله/وقتی که عزا می‌گیرم/روزی از شما می‌گیرم/روض? عطش می‌خونم/بوی کربلا می‌گیرم/هی میگه رباب/پسرم بخواب/لالالا گل پونه من

شب غربت آقامه، شب بارون چشامه/برای همین هنوزم روضه‌ها داره ادامه/گریه‌ی صاحب زمونم، اشک غم میاد رو گونه‌ام/تسلای قلب آقام دوباره روضه‌ می‌خونم/فدای پیرهن سیاه تو، سرت سلامت ای آقاجونم/فدای اون چشای گریونت، برا یتیمی تو گریونم/آجَرَکَ الله، بَقیَةَ الله/سامرا رو غم گرفته، از غمش دلم گرفته/رو زمین آقام غریبه، آسمونا دم گرفته/علم عزا رو دوشه، آقامون سیاه می‌پوشه/پیکر بی جون باباش جلو چشماش روبه‌روشه/چی می‌کشه وقتی که می‌بینه/نفس‌نفس‌های دم آخر/امام عسکری توی بستر/لحظه‌ی آخر میگه وای مادر/آجَرَکَ الله، بَقیَةَ الله/امشب آقا سامرایی پیش بستر بابایی/وقتی داغ بابا دیدی، دل تو شد کربلایی/با خودت میگی بمیرم، زین العابدین چی دیده/بمیرم چجوری بوسه زد به رگ‌های بریده/حسین غریب و تشنه و زخمی/دست و پا می‌زد به زیر خنجر/از این طرف ضربه‌های قاتل/از اون طرف ناله‌های مادر/بُنَی قتلوک، من الماء منعوک/حسین، حسین، حسین

وای از غریبی/سینه می‌زنم، شب شهادت/صاحب عزا، سرت سلامت /روضه می‌خونی، امشب تنها/شال عزاتو، دیدم آقا/ناله زدم با، چشم گریون/آجَرَکَ‌الله، یَابنَ الزهرا/زوده یتیم بشی آق/تو جونی باباتو کشتن، شبیه زهرا/ سینه می‌زنم، شب شهادت/ صاحب عزا، سرت سلامت/ سینه می‌زنم، شب شهادت/ صاحب عزا، سرت سلامت/ چه بی‌حسابه، غم‌های تو/خون به دلم کرد، دست‌های تو/بسکه غریب بود، حتی تو خونش/تحت نظر بود، بابای تو/سامرا دل پریشونه/پدر تو شده مزارش/میون خونه میون خونه/توی بسترش، دور از مدینه/ دست و پا میزد، از زهر کینه/ سینه می‌زنم، شب شهادت/ صاحب عزا، سرت سلامت/ سینه می‌زنم، شب شهادت/ صاحب عزا، سرت سلامت

کجایی ای عزیز من/آقادلم تنگه برات/پاتو بذار رو چشم من/ای به فدای قدمات/وقتی که دوراز تو می‌شم/همش بلا سرم میاد/کی میشه که دادبزنم/صدای دلبرم میاد/آقا کجایی، آه از جدایی/اسمت فراموشم شده /بدبختی بالا تراز این/روضه می‌گیرم با دلم/آقایی تنها تر از این/توبودی‌و ندیدمت/تو این دوماهه‌ی عزا/یک ردی از خودت بذار/اینجا نشد کرب‌ و بلا /آقا کجایی، آه از جدایی/پیرهن سیاهت تنته، فدای اشک سحرت/بعد دوماه عزاداری، شده عزای پدرت/میام برا عرض ادب بگو که ختم می‌گیری/صحن بابات خراب شده خودت بگو کجا میری/آقا کجایی، آه از جدایی