شهادت حضرت فاطمه (س) شب سوم فاطمیه اول 1400 - سعید و محمدحسین حدادیان

روضه - کیست زهرا آنکه ختم الانبیا را کوثر است کیست کوثر هدیه‌ی حق ، هستی پیغمبر است لیلةالقدر خدا ، روح دو پهلوی رسول جان قرآن، قلب دین، رکن وجود حیدر است مادر سادات، ناموس خدا، کفو علی بانوی روز جزا، خاتون روز محشر است نام او کوثر بدان معنی که او دخت رسول مدح او ام‌ابیها کو نبی را مادر است گرچه نام نامی‌اش در پنج تن آمد علم در میان چارده معصوم زهرا محور است کیست زهرا لیلةالقدری که قبر مخفی‌اش کعبه‌ی کعبه، صفای مروه، روح مشعر است هرکه راه اونپوید تا ابد گمراهی‌اش هرکه خاک او نشد در حشر خاکش بر سر است کیست زهرا کفو بی کفو امیرالمؤمنین آنکه او را اولین مرد دو عالم همسر است کیست زهرا آنکه قبر مخفی‌اش در قلب ماست کیست زهرا آنکه مهرش جان جان در پیکر است کیست زهرا آنکه عالم در مزارش گم شده در درون تربتش پنهان جهاد اکبر است سینه و دست و جبینش بوسه‌گاه مصطفی حجره‌اش معراج بابا، بیت بیت داور است روی مستورش سماوات العلی را آفتاب قبر پنهانش به کل خلق سایه ‌گستر است نسل او روییده همچون گل در اقطاع زمین دامنش چون آسمان هر لاله‌اش یک اختر است بی سبب نبود اگر ام ابیها خوانمش مکتب ختم رسل پاینده از این دختر است یا محمّد احترامش کن در آغوشش بگیر کوثر است این، کوثر است این، کوثر است این، کوثر است قبله‌ی جان نبی باب الولای فاطمه است بی سبب نَبود که چشم انبیا بر این در است تازیانه خوردن و پاس علی را داشتن در فضیلت فتح احزاب است و بدر و خیبر است

روضه

روضه - خواهرت به نفس نفس افتادخیمه دست شمر و شَبَث افتادنفس بکش، مادرت پس افتاد

واحد - اول فدایی راه ولایت بین دیوار و در شد این جنایت از ظلم اعداء شد کشته زهرا یا صاحب الزمان، عجل ظهورک شمعِ بزمِ علی گردیده خاموش طفلان از ماتمش گشتند سیه پوش از ظلم اعداء شد کشته زهرا یا صاحب الزمان عجل ظهورک شرمنده ام حمایت من بی نتیجه ماند دستم شکست طناب ز دست تو وا نشد

واحد - ای بهشت قرب احمد فاطمه (س) لیله القدر محمد (ص) فاطمه (س) ای خدا مشتاق یا رب یا ربت ای سلام انبیا بر زینبت عالم خاکی محیط غربتت آفرینش گشته گم در تربتت کاروان دل روان در کوی تو قبله جان محمد (ص) روی تو عصمت حق کوثر پیغمبری بلکه زهرای محمد (ص) پروری مشعل شب های احیای علی نقش لبخندت مسیحای علی خانه کوچک پناه عالمت عمر خلقت یک دم از عمر کمت عمر تو بالاتر از ارض و سماست هیجده سالت اگر خوانم خطاست گرچه در این گردش لیل و نهار زیستی با خاکیان هیجده بهار اولین نور آخرین روشنگری هم ازل را هم ابد را مادری خلق عالم سائل و روزی خورت لیف خرما وصله های چادرت ای سه شب بی قوت و از قوت تو سیر هم یتیم وهم فقیر و هم اسیر وحی بی ایثار تو کامل نشد هل اتی بی نان تو نازل نشد آن که خاک مقدمش جان گفت جان من فدای فاطمه (س) ای که در تصویر انسان زیستی کیستی تو کیستی تو کیستی فوق هر تعریف و هر تفسیر هم پاکتر از آیه تطهیر هم ای سجود آورده بر پای تو سر ای خدا هم از نمازت مفتخر مرتضی را محو صحبت کرده ای غرق در دریای حیرت کرده ای مدح تو کی با سخن کامل شود وحی باید بر قلم نازل شود آفرینش مانده حیرانت بسی به که نشناسد مقامت را کسی بیم دارم هر که بشناسد تو را در مقام بندگی خواند خدا ای دوعالم قبضه ای در مشت تو وی زمام خلق د رانگشت تو انبیا را رهبری کن فاطمه (س) اولیا را مادری کن فاطمه (س) خاک را فیض تو آدم می کند فضه ات اعجاز مریم می کند بر در بیتت مقام قنبری نیست کم از رتبه پیغمبری آسمانی ها مسلمان تواند بنده مقداد و سلمان تواند