شهادت حضرت فاطمه (س) سید مهدی حسینی، سال 1402 شب سوم فاطمیه اول

این چند وقت زهرا مشغول دوختن بود/دلواپس علی و در فکر پیرهن بود/در خانه کار کردم اما به دل نچسبید/از بسکه دستم از صبح بر شانه‌ی حسن بود/با جبرئیل گفتم جان تو و علی‌جان/من را ز پا در آورد زخمی که در بدن بود/روزی خویش را صبح از دست من گرفته‌است/شهری که هیزم آن پشت حیاط من بود/شهری که آتش آورد جای عیادت و دید/زهرا بجای آن در مشغول سوختن بود/آنکه دلیل ایجاد عالم است مردم/بر دست ریسمان و بر گردنش رسن بود/ماندم علی نیافتد بین مدینه‌ای که/مردی نداشت غیر از یک زن که شیرزن بود/گفتم گواه دارم گفتم که ارث دارم/گفتم علی است شاهد اما جواب لن بود/می‌گفت بین مسجد با من : دروغگویی/آنکه میان کوچه بدجور بد دهن بود/اصلا جدا نمی‌شد دستم, ولی شکستش/از خانه تا به مسجد یک جنگ تن به تن بود/قنفذ که خسته می‌شد جایش مغیره می‌زد/این پشت هم زدن‌ها پیش ابالحسن بود/در گوش گاهواره دیشب به گریه گفتم/ای کاش قد محسن در خانه‌ام کفن بود

آتیشم باشه باهات میرم/می سوزم حقتو می گیرم/مظلوم فاتح من به خدا/برات میمیرم/با خون سینه مینویسم رو دیوار مدینه/با علی از اول با علی تا آخر/نفس نفس فریا زهرا اینه/اِن کُنتَ فی خَیرٍ کُنتُ مَعَک/اِن کُنتَ فی شَرٍ کُنتُ مَعَک/من وَصَلَ الحیدر فقد نجاه/من قطع الحیدر فقد هلک/علی علی علی/می ریزم پای تو دنیامو/دنیا رو بی تو نمی خوامو/یادم میره وقتی میبینمت/همه دردامو/من کوه دردم اما واسه تنهاییت گریه کردم/کعبه ی بی حاجی دورت بگردم/ای امام زهرا تو خوشی و غمها/نفس نفس واست میخونم هر دم/اِن کُنتَ فی خَیرٍ کُنتُ مَعَک/اِن کُنتَ فی شَرٍ کُنتُ مَعَک/من وَصَلَ الحیدر فقد نجاه/مَن قَطَعَ الحیدر فقد هَلَک

بمیرد زینبت مادر، چرا از درد می نالی/گذشته چند ماه اما کماکان ناخوش احوالی/چنان گیسوی من احوال بازویت پریشان است/نزن موی مرا شانه، ندارد هیچ اشکالی/چه معنا دارد این که در جوانی قدکمان باشی/چه معنا دارد اصلا این علامات کهنسالی/شنیدم که شبانه رفته ای تا خانه ی انصار/شنیدم که دلت خون شد از ایمان های پوشالی/طلوعت را مگیر اینقدر از شام سرای ما/تمام روز می بندی چرا بر صورتت شالی/دو ماه و نیم، دلتنگ لب خندان تو بودم/شنیدم پیش اسما خنده کردی، جای من خالی/همان میخی که بر در کوفت بابا کار دستت داد/امان از تیزی میخ و امان ازین بداقبالی/پرت سرخ و رخت زرد و تبت پایین نمی آید/نمانده از جراحاتت برای دخترت حالی/حسین آبی طلب کرد و پریشان گشت احوالت/مزن بر سینه ات با اینچنین وضع پر و بالی/تو خود در قتلگه رفتی به پشت در ولی مادر/در این اوقات پایانی فقط در فکر گودالی/الهی هیچ وقتی بر سر پیراهنی را که/به زحمت بافتی، اصلا نبینم هیچ جنجالی/الهی سم مرکب ها به دور از دلبرم باشند/نبینم که شود جسمش ته گودال پامالی

دنبال تو میگردم وای از دل پر دردم/اینقدر بدنت زخمه آروم بغلت کردم/یادمه میخوابوندمت روی شونم دردت به جونم/یادته اون روزا لالایی توی گودال واست میخونم/تنها کشتنت لب تشنه روی خاک صحرا کشتنت/وقت مغرب پیش زهرا کشتنت/آخر اومدم توی قتله گاهت/با سر اومدم/زیر دست و پای لشگر اومدم/مادر نفست تنگه/واسه پیرهنت جنگه/روی صورتت جای زخم نیزه و سنگه/پیرهنی که واست دوختمو کی برده ای مادر مرده/صدای نالمو هلال شنید انگار/واست آب آورده/با هم می زدن/تو رو پیش چشم عالم می زدن/نیزه به پهلوهات محکم می زدن/مادر جان نیزه میده آزارم/خورده گره به کارم/مادر سرمو روی زانوی تو میزارم/اومدی با دیدنم با حال خسته/پهلوت شکسته/هنوزم روی صورتت جای دسته/پهلوت شکسته/مادر اومدی/قد خمیده وسط لشگر اومدی/دیدی من بی سر شدم/با سر اومدی/تنها دیدمت/با چادر خاکی تو صحرا دیدمت/دور و بر خیمه زنها دیدمت