گلچین فاطمیه- «ساعت سخت فراق آغاز شد» فاطمیه اول، حسین طاهری

ساعت سخت فراق آغاز شد/مخفی و آهسته درها باز شد/شد برون آرام با رنج و ملال/هفت مرد و چهار طفل خردسال/چهار تن دارند تابوتی به دوش/دیده گریان سینه سوزان لب خموش/در دل تابوت جان حیدر است/هستی و تاب و توان حیدر است/گویی آن شب مخفی از چشم همه/هم علی تشییع شد هم فاطمه/شهر پیغمبر محیط غم شده/زانوی سردار خیبر خم شده/آسمان بر اشک او مبهوت بود/جان شیرینش در آن تابوت بود/او پی تابوت زهرا میدوید/نه بگو تابوت او را میکشید/کم کم از دستش زمام صبر رفت/با دو زانو تا کنار قبر رفت/زانویش لرزید اما پا فشارد/دست ها را جانب تابوت برد/خواست گیرد آن بدن را روی دشت/زانویش لرزید باز از پا نشست/کرد چشمی جانب تابوت باز/گشت با جانان خود گرم نیاز/کی وجودت عرش حق را قائمه/یاری ام کن یاری ام کن فاطمه/یاری ام کن کز زمین بردارمت/با دو دست خود به گل بسپارمت/وای بر من مرده ام یا زنده ام/قبر تو یا قبر خود را کنده ام/آسمان اشک علی را پاک کن/جای محبوبم مرا در خاک کن/صبر کردم تا شکست آیینه‌ام/ای نفس با جان برآ از سینه‌ام/یا محمد دختر خود را بگیر/لاله‌ی نیلوفرِ خود را بگیر/در دل شب پر شکسته بلبلی/برده بهر باغبان خونین گلی/گل مگو پامال گشته لاله‌ای/برگ برگش را صدای ناله‌ای/خاک گِل میشد ز اشک جاری‌اش/تا کند دستی ز رحمت یاری‌اش/ناگهان از آن بهشت بی نشان/گشت بیرون دست‌های باغبان/کی شکسته بال و پر بلبل بیا/وی به قلبت مانده داغ گل بیا/باغبانم هست و بودم را بده/یا علی یاس کبودم را بده/از چه یاسم این چنین پرپر شده/لاله‌ی من باغ نیلوفر شده/ای بیابان گِل ز اشک جاری‌ات/آفرین بر این امانتداری‌ات/باغبان تا یاس پرپر را گرفت/اشک خجلت چشم حیدر را گرفت/یا محمد از رخت شرمنده‌ام/ فاطمه جان داده و من زنده‌ام /این که بگرفتیش جانان من استبلکه هم جان تو هم جان من استقلزم خون کاسه ی صبر علیستخانه ی بی فاطمه قبر علیست