وفات حضرت ام البنین (س) مهدی سلحشور، 1401

قسم به گریه‌ی صاحب عزای اُمِّ بَنین/من آفریده شدم با دعای اُمِّ بَنین/قسم به کعبه که از کعبه حرمتم بیش است/چنان که سوختم از ماجرای اُمِّ بَنین/پس از ظهور اگر آمدم مدینه رفیق/قرارمان دم ایوان طلای اُمِّ بَنین/به جان دست قلم، در جزا نمی‌سوزد/دلی که سوخت در نینوای اُمِّ بَنین/مکان گریه برای حسین اگر حرم است/مگو بقیع، بگو کربلای اُمِّ بَنین/شبیه مشک اباالفضل می‌چکد اشکم/به پای غربت بی انتهای اُمِّ بَنین/اگر چه دست ندارد به تن، ز راه کرم/گرفته دست مرا، مرتضای اُمِّ بَنین/به یاد چادر زهراست، بال شان خاکی/کبوتران حریم هوای اُمِّ بَنین/نخورد آب زمانی که روضه می‌خوانده/گرفته بوده یقیناً صدای اُمِّ بَنین

تو زیبا شدی، کوه و دریا شدی/یه باغی پر از عطر گل‌ها شدی/یه همدم تو غم‌ها برای علی/یه زهرا‌ترین بعد زهرا شدی/تو موندی کنار علی یک تنه/تو گفتی که زهرا پناهه منه/نذاشتی علی بهت بگه فاطمه/نذاشتی که زینب دلش بشکنه/نخ چادرت دلبری می‌کنه/تو رو فاطمه یاوری می‌کنه/واسه بچه هاش مادری کردی/واسه بچه‌هات مادری می‌کنه/چقدر مثل زهرا شده شوکتت/چقدر مثل زهرا شده غیرتت/ان شاءالله نشه دست و بازوت کبود/ان شاءالله که نیلی نشه صورتت/ان شاءالله که آتیش نیاد سوی تو/نشینه غلافی رو بازوی تو/بمونی همیشه کنار علی/نره میخ در توی پهلوی تو/الهی نبینی غم حیدر رو/نبینی غم ساقی کوثر رو/نداره دلی خوش ز دیوار و در/امیری که کنده در خیبر رو/می‌ترسم بخونم برات روضه من/فقط اینه دیگه دعام دائماً/ان شاءالله توی کوچه عباس تو/نبینه چیزایی که دیده حسن/خدا گر ز حکمت ببندد دری/ز رحمت گشاید در دیگری/خدا محسن برده پیش خودش/به جاش داده عباس نام‌آوری

رفت از کفم آب آورم ای داد و بیداد/دیدی چه آمد بر سرم ای داد و بیداد/پشتم شکسته از غمت برادر من/بنگر به بالینت نشسته مادر من/ الهی قلب پر آهم زمین خورد/دل با غصه همراهم زمین خورد/مدینه با دل پر درد می گفت/کجا ام البنین ماهم زمین خورد

خبر آوردن خبرتو/برام آوردن سپرتو/یل رشیدم بیا ببین/این حال و روز مادرتو/شب و روزام پره آهه/روضه‌خونت تو مدینم/چی شدن چشمای ماهت/داره تیر می‌کشه سینم/شنیدم دستاتو که بریدن/فرقتو هم دریدن/شنیدن کی می‌شه مثل دیدن/وای از دل زینب/شبیه دست قلم تو/رو زمین افتاد علم تو/مشک پر آب و سوز عطش/اهل حرم هَمّ و غم تو/ فکرت این بود برسونی/به حرم مشک پر آبو/تا ببینی گل خنده/رو لب طفل رباب و/شنیدم وعده کردی به خیمه/به خیمه بر می گردی/علقمه روتو کردی به خیمه/وای از دل زینب/نمیشه باور تو و عمود/بمیره مادر چی شده بود/ دیدی تو زهرا مادرتو/ با قد خم با روی کبود/ با لب تشنه علمدار/ عاقبت مادر و دیدی/شیر من باشه حلالت/آبرومو تو خریدی/ شنیدم تشنه لب جون سپردی/ قطره آبی نخوردی/ حرم رو پس به کی تو سپردی/وای از دل زینب/حسین

خزونی شده بهار دلم، بهار دلم/از دلم نگو که زار دلم، زار دلم/بانوی احساسم، مادر عبّاسم/یه عمره که روزگار من به غصّه‌ها سر می‌شه/چشم من به یاد تشنه کام کربلا تر می‌شه/آی دنیا از من گرفتی تکیه‌گاهم رو/هم خورشید و هم ستاره‌ها و ماهم رو/آه و واویلا، آه و واویلا، آه و واویلا/چه بی‌نظیره غروب حرم، غروب حرم/برای دلم چه خوبه حرم، چه خوبه حرم/دلم شده شیدا، حرم بده آقا/دلم شده شیدا، راهم بده آقا/هر چی خیر، تو عالمه، دم در خونه‌ی اربابه/این سینه زدن برای تو شبیه دق البابه/سینه‌زن هستیم و تنها وقف اربابیم/الحمدالله که زیر سقف اربابیم/آه و واویلا، آه و واویلا، آه و واویلا/مثل همیشه کرم می‌کنی، کرم می‌کنی/دل من هم رو حرم می‌کنی، حرم می‌کنی/با نیم نگات آقا، با ذکر یا زهرا/رویای من اینه تو حریمت هم‌نشینت باشم/هر ساله تو جمع زائرای اربعینت باشم/پای پیاده میام تا آخر جاده/این عشق نابو خود زینب به من داده/آقا یا حسین، آقا یا حسین/حرم تو جون پناه منه، پناه منه/تصویرش توی نگاه منه، نگاه منه/منی که دل‌تنگم، منی که دل‌تنگم/حرم شد آهنگم/آقا جون، خیال کربلای تو همش باهامه/تو رویام ضریح کربلای تو، توی دستامه/شب‌های جمعه مسافر می‌شه قلب من/تا کربلای تو زائر می‌شه قلب من/نمی‌گویم زمینی باش ای دل/چنانی و چنینی باش ای دل/ولی امشب برای قلب زهرا/بیا ام البنینی باش ای دل/منو با غم‌نشینی آفریدند/به عشقی این‌چنینی آفریدند/تموم زندگیم مال حسینه/منو ام البنینی آفریدند