ولادت امام محمد باقر (ع) سید رضا نریمانی، سال 1399

عاشقان بی‌قرار یک‌دگرند/همه اسفند و نار یک‌دگرند/فرق بین علی و زهرا نیست/این دو آینه دار یک‌دگرند/این به آن جلوه داده آن براین/هردو سرگرم کار یک‌دگرند/در نجف باش زائر زهرا/عارفان در مزار یک‌دگرند/هر که از قبر نهان تو نشانی می‌خواست/گفتمش در دل تو در دل من در دل ماست/بس‌که پیداست به چشم دگران ناپیداست/نه مدینه همه‌جا تربت پاک زهراست/فاش گویم حرم فاطمه آغوش خداست/حال می‌پرسم آنجا که خدا نیست کجاست/در نجف باش زائر زهرا/عارفان در مزار یک‌دگرند/چشم یار اندر شمائل حق/این دو عین عیار یک‌دگرند/آن به این پشت گرم و این بر آن/لاجرم ذوالفقار یک‌دگرند/در گرفته جمال بین جلال/این معانی شکار یک‌دگرند/فاطمه ایزد است و ایزد او/این دو پروردگارِ یک‌دگرند/در جزا خلق کز سر تشویش/شاهدان فرار یک‌دگرند/به همان زلف دل پریش قسم/فاطمیون کنار یک‌دگرند

دوای درد مرا هیچکس نمی‌فهمد/به جز کسی که شب جمعه کربلا رفته/یک خار بین این‌همه گل داد می‌زند/یک بار هم مرا بطلب بد پسند باش/گفتیم یا حسین در توبه باز شد/اسباب استجابت برای دعا رسید/با این‌همه گناه مرا میخری حسین/اینگونه لطف شاه به داد گدا رسید/بنیانگذار روضه‌ی تو شخص فاطمست/سینه به سینه آمد و خبرش به ما رسید/گریه برای غربت تو فیض اعظم است/بر نسل ما به لطف شما این عطا رسید/مادر به گریه بر تو مرا شیر داده ‌است/این فیض عشق بازی ما از کجا رسید/کام مرا به تربت تو باز کرده‌اند/از خاک زیر پای تو طعم شفا رسید/زهرا به نام یک ‌یک ما را صدا زده/بر گوش دل ز کرب و بلا این صدا رسید/بی اختیار یاد تنت گریه می‌کنم/عطر لباس کهنه‌ای از نینوا رسید

رسیده ماه رجب بر سرم هوای مدینه/نوشته‌اند دوباره مرا گدای مدینه/گرفته ‌است بهانه دلم برای مدینه/فدای چهار امام گره گشای مدینه/کبوتر دل من تا بقیع گشته مسافر/سلام مقصد پنجم سلام حضرت باقر/نبد این دل ما حیدری اگر نبودی/نبود روزی ما نوکری اگر تو نبودی/نداشتیم به خدا لشکری اگر تو نبودی/نداشت جسم تشیع سری اگر تو نبودی/بزرگ و کوچک ما زیر دین راه نجاتند/غلام حیدر و زهرا شدیم با زحماتت/تویی همان که پیمبر رسانده ‌است سلامت/تویی که درک خلائق نمی‌رسد به مقامت/شبیه زینب کبری حماسه داشت کلامت/شدست منبر روضه حیاط بخش ز نامت/همیشه کرده حدیث تو گرم روضه‌ی ما را/نتیجه های تلاش تو‌ایم و صادقت آقا/امام پنجم عالم امید پنج تنی تو/بزرگ‌تر ز تمام تصورات منی تو/فدای عزم بلندت امام بت شکنی تو/خودت بگو بنویسم حسین یا حسنی تو/تویی که وارث جمع فضائل حسنینی/امام امتی و میوه‌ی دل حسنینی/همیشه مثل حسن بود عادت تو کرامت/زبان ‌زدست در عالم همیشه جود و عطایت/بزرگواری و دارد فقیر پیش تو حرمت/و در مرام شما نیست دین به غیر محبت/تو و کرم، تو و بخشش، تو و عطا‌ی فراوان/همیشه لطف تو آقا شدست شامل مهمان/تویی که حاصل عمرت همه معارف دین است/به زیر پرچمت آقا کسی که سایه نشین است/به دست او رگ خواب همه زمان و زمین است/بقیع بی حرمت هم بهشت اهل یقین است/به رغم خواسته‌ی منکران اصل ولایت/حرم نداشتنت هم نکرد کم ز مقامت/تو یادگارشهید غروب حادثه‌هایی/تو در تمامی حالات یاد کرب و بلایی/زِ کودکی تو دلتنگ سیدالشهدایی/تو داغدار امام مُرمَل البِدِمائی/چهار سالگیت را نمی بری دمی از یاد/رقیه بین خرابه جلو‌ی تو جان داد/سلام آقا که الآن روبروتونم/من ایستادم زیارت‌نامه می‌خونم

شب اول رجب دل من بی تابه/که شب تولده نوه ی اربابه/آسمونا ستاره بارونه/ کل زمین آیینه بندونه/کاش ببینم همچنین شبی آقا/دور تا دور بقیع چراغونه/ شب اول رجب دل من بی تابه/که شب تولده نوه ی اربابه/ لیلة الرغائب شب جمعه که میاد/دل من از تو فقط آقا کربلا می خواد/فدای شادی و غمت مولا/ فدای لطف و کرمت مولا/ وقتی بقیع ومی سازن میشم/کارگر ساخت حرمت مولا/ شب اول رجب دل من بی تابه/که شب تولده نوه ی اربابه/ توی دانشگاه تو اون کسی قبول میشه/که فقط ذکر لبش، یاحسین همیشه/ گل پسر روح دعایی تو/ آیینه ی علم خدایی تو/ هم بازی رقیه ی ارباب/یادگار کرب و بلایی تو/ شب اول رجب دل من بی تابه/که شب تولده نوه ی اربابه