وفات حضرت خدیجه (س)، سید رضا نریمانی سال 1401

زنی فراتر از ادراک و بدتر از آحاد/که جلوه کرده در او شأن زن به معنی‌تان/زنی چنان که خدا هم به او رسانده سلام/که بوده‌است مسلمان جلوتر از اسلام/کسی به درک مقامش نمی‌رسد/هرگز به درک معنی نامش نمی‎رسد/فأین مثل خدیجه نبود در عالم/خدیجه کیست بپرس از پیمبر خاتم/گدای سفره اکرام اوست صد حاتم/از او اگرچه نوشتند عالم و آدم/ولی مدارج شأنش هنوز ناپیداستهمین مقام بس او را که مادر زهراست/امینه بود اگر همسر امین شده‌ست/تمام ثروت او خرج راه دین شده‌ست/که جزء چهار زن برتر زمین شده‌ست/به امر حضرت حق ام مؤمنین شده‌ست/تمام ثروت اسلام در خزانه اوست/چراکه عرش خداوند فرش خانه اوست/کسی که در عرب و در عجم مثال نداشت/فضائلش همه رو بود پس سؤال نداشت/که درک نور نیازی به قیل و قال نداشت/خدیجه بیش‌تر از بیست و هشت سال نداشت/به جهل و کینه از او خط به خط غلط گفتند/صحیح‌های دروغین فقط غلط گفتند/کنار نام رسول خدا و شیر خدا/نوشته‎است خدا نام نامی او را/چنان که بین رجزهای ظهر عاشورا/حسین گفت: أنا بن خدیجه الغراء

دلم می‌خواست امشب/اشک چشمم را خبر می‌کرد/دلم می‌خواست دستم/خاک عالم را به سر می‌کرد/دلم‌ می‌خواست امشب/پایم از ماندن حذر می‌کرد/به قبرستان دلگیر ابوطالب گذر می‌کرد/دلم می‌خواست خیس از گریه‌‌های ابرها باشم/دلم می‌خواست امشب زائر آن قبرها باشم/بهشتی باز هم از جنس خاکی نازنین آنجاست/مزار پاره‌های قلب ختم المرسلین آنجاست/یقینا قطعه‌ای از جنت حق در زمین آنجاست/چرا که مرقد خاکی ام المومنین آنجاست/شدم سرمست از شهدی که شیرین کرد کامم را/به بانویم خدیجه عرض کردم تا سلامم را/سلام ای مادر اسلام ای خانم ای بانو/سلام ای بی‌قرارت چهارده معصوم ای بانو/سلام ای سنگ خارا در کفن چون موم ای بانو/سلام ای مظهر یا حی یا قیوم ای بانو/تو حی‌ای زنده خواهی ماند/تا وقتی که دین زنده‌ست/تو قیومی و با تو پرچم اسلام پاینده‌ست/الا یا کاشف الکرب محمد سیب لبخندت/سلامت داده جبرائیل از سوی خداوندت/به جنت هاجر و حوا و مریم آرزومندند/تو را کافیست بشناسیم از اوصاف فرزندت/جز اینکه خواجه‌ی مولاک احمد همسرت باشد/گواه عصمتت این بس که زهرا دخترت باشد/الا ای یاد تو آرامش پیغمبر مکه/الا ای تربت تو قبله‌گاه دیگر مکه/الا ای سایه‌ی دست کریمت بر سر مکه/یتیمان تو از راه آمدند ای مادر مکه/قرار دل! دلم را عاری از هر بی‌قراری کن/کریمه باز مهمان آمده پس سفره‌داری کن

نرو تو بری منم غریب میشم/نرو بی‌یاور و بی‌حبیب میشم/ای همدم و رفیقم/تنهام نذار بانوی خوش سلیقه‌ام/تنهام نذار نقش روی عقیقم/تنهام نذار خدیجه بانو/ای دل خوشیِ زهرا تنهام نذار/منو میون غم‌ها تنهام نذار/تنهام نذار تو این غریبی حالا/تنهام نذار خدیجه بانو/تو بری کی باشه هم ‌نفسم/نرو تو رو جون زهرا قسم/برا غریبی دخترمون/می‌دونی همیشه دلواپسم/نرو تو بری منم غریب میشم/نرو بی‌یاور و بی‌حبیب میشم/ای کوه صبر و ایثار تنهام نذار/ذکر لب‌هامه هر بار، تنهام نذار/نگو خدانگهدار تنهام نذار/خدیجه بانو، خدیجه بانو/بانوی مهربونم تنهام نذار/خورشید آسمونم تنهام نذار/درد و بلات به جونم تنهام نذار/خدیجه بانو، خدیجه بانو/مگه میشه دلبری نکنی/دنیامو نیلوفری نکنی/شب عروسی دخترمون/مگه میشه مادری نکنی/نرو تو بری منم غریب میشم/نرو بی‌یاور و بی‌حبیب میشم/ای یار و یاور من تنهام نذار/امید آخر من تنهام نذار/مادر دختر من تنهام نذار/خدیجه بانو، خدیجه بانو/ای مونس دل من تنهام نذار/حلال مشکل من تنهام نذار/تمام حاصل من تنهام نذار/خدیجه بانو، خدیجه بانو/می‌دونی بری دلم می‌گیره/زندگیمو بی تو غم می‌گیره/یه نگاه به آل فاطمه کن/که چطوری داره دم می‌گیره/نرو تو بری منم غریب میشم/نرو بی‌یاور و بی‌حبیب میشم

ای دریای حیا، اقیانوس کرم/با دعای مادرونت، منو دریاب مادرم/ای بانوی مهر و مهتاب، گنجینه‌ی در نایاب/مدیون تو ایم تا ابد، ای مادر بزرگ ارباب/تنها عشق خونه‌ی پیمبر/خیلی عزت داری تو قبیله/وقتی الگوی فاطمه باشی/ هم زینب میشه عقیله/یا مولاتی حضرت خدیجه/ای صاحب احترام، یا ام المؤمنین/پای دین خدا بودی، با امیرالمؤمنین/اما خیلی بی‌قراری، وقتی دم احتضاری/با گریه میگی به زهرا، چشم از علی بر نداری/پای دین بودن هزینه داره/هرجوری می‌تونی با علی باش/راهت رو می‌بندن اما زهرا/تا جون داری تو راه ولی باش/یا مولاتی حضرت خدیجه/روضه می‌خونی و، میری تا کربلا/دم آخر بی‌قراری، برای این ماجرا/وای از ماجرای خنجر، وقتی برسه به حنجر/وای از سرای رو نیزه، وای از بدنای بی سر/اما این روضه ادامه داره/دارند نعلای تازه می‌بندن/چشم اولاد فاطمه گریون/اما شمر و حرمله می‌خندن/یا مولاتی حضرت خدیجه

مثل مجنون که جنونی شده‌ام/نه زبونی، دل و جونی شده‌ام/دیگه هم‌شهری سلمانو ببخش/اگه باتو خودمونی شده‌ام/خودمونیم، عجب کرب و بلایی/عجب صحن‌ و سرایی داری/خودمونیم، چه آب و چه هوایی/چه خاک و چه شفایی داری/خودمونیم، غریبی ولی هرجا/که دیدیم آشنایی داری/چه صفایی داری، سینه‌‌زنایی داری/چه قتیل‌العبرات، اهل بکایی داری/چه بهایی داری، خیلی فدایی داری/به چه اسمی چه من اسمه دوایی داری/ای که هفتاد ودوتا اهل وفایی داری/سید اهل کساء عجب کسایی داری/چه خدایی داری، چه خون بهایی داری/یه نفر هستی و دنیایی گدایی داری/یا ابا عبدالله، یا اباعبدالله، یا اباعبدالله/دلی که بوی فراقش میرسه/عشق داره به حسابش میرسه/این چه ذکریه که تا میگم حسین/هفت‌پشتم به ثوابش میرسه/خودمونیم، چه نامی تو اسامی/چه شأنی چه مقامی داری/خودمونیم، به کام همه هستی/چه تربت به کامی داری/خودمونیم، همش حرفه توئه چه/نفوذ در کلامی داری/چه مرامی داری، عبد گرامی داری/نشده یادت بره یه‌ جا غلامی داری/همه میگن غلام، عجب امامی داری/دیگه پیش هرچه عزت احترامی داری/مست ذکر توأم حسین چه جامی داری/حس آرامش من چه التیامی داری/شاه‌ مرد قیام، مرد قیامی داری/کاشکی باشیم ببینیم چه انتقامی داری/آقام، آقام، آقام، آقام تورو می‌خوام/حسین