ولادت امام حسن مجتبی (ع) حسین سازور 1401

نیمه‌ی ماه است یعنی ماه کامل می‌رسد/تهنیت صاحب دلان چون صاحب دل می‌رسد/در محل هاشمیون، راه بندان می‌شود/بر در یک خانه امشب بسکه سائل می‌رسد/دومین سال تلاقی دو تا دریاست که/دارد از پیوندشان خلقت به حاصل می‌رسد/کام زهرا و علی چون قند شیرین می‌شود/اولین فرزندشان امشب به منزل می‌رسد/غرق خوشحالی شده قلب پیمبر دوست‌هاکشتی آمال‌ِشان دارد به ساحل می‌رسد/بعد زهرایی که سر تا پا مدمل هست و بس/دومین بار است یک احمد شمایل می‌رسد/با کمــالات محمد، با جلالی فاطمـی/کودک دردانه‌ای حیدر خصائل می‌رسد/گوشوار عرش و آقای جوانان بهشت/قرة العین علی، کوه فضائل می‌رسد/جمع مُشکل‌دارها امشب تبسّم می‌کنند/چون خبر پیچیده حلال مشاکل می‌رسد/ماه، باید پـشت ابری تیره زندانی شود/نور، من‌بعد از رخش بر اهل محفل می‌رسد/مرجع پیری به یمن مقدمش یک جمله گفت/صاحب اصلی توضـیح المسائل می‌رسد/با طلوع فجر سرمستش شدم آن گونه که/مدت مستی امـشب تا نوافل می‌رسد/گرچه من در نوکری‌ام بخل ورزیدم ولی/از حسن الطاف بی‌حد در مقابل می‌رسد/یا کریم و یا رحیم و یا عظیم و یا حلیم/یا حسن، یعنی بر این اَسما معادل می‌رسد/دخل ما پر شد همین که سفره‌ای کردیم نذر/یعنی از خرج حسن بر ما مـداخل می‌رسد/من گدایی تنبلم اما به قاموس کریم/لطف او بر سائلش هرچند کاهل می‌رسد/هرکسی سر باز زد از گفتن حق باعلی‌ست/گرچه باشد اهل حق، آخر به باطل می‌رسد/پای شعرم مهر تأیید حسن باشد بس است/ورنه کی ابیات این سائـل به دعبل می‌رسد/مثل عمان بعد از این مست از می آگاهی‌ام/من حسن اللهی‌ام نه با حسن، اللهی‌ام/آیـت عظمی علی و آیـت کـبری حسن/عالی اعــلا علی و والـی والا حسن/سوره‌ی والتین علی و سوره‌ی یس حسن/علم الاسما علی و أحسن الاسماء حسن

نوبر خونواده‌ی زهرا اومد/مروارید از توی دل دریا اومد/روی پر فرشته‌های آسمون/اولین بچه سید دنیا اومد/یه مه جبین اومد/ماه زمین اومد/بزرگ فامیل امیرالمؤمنین اومد/اومد و دلبند شد/باعث لبخند شد/زوج علی و فاطمه، صاحب فرزند شد/از بهشت خداوند/جلوه‌ی سرمد اومد/برا آل پیمبر/پسر ارشد اومد/حسن بن علی/ ضربه‌ی شیعه رو یهودی می‌خوره/تو دهنی از ما سعودی می‌خوره/پرچم زیبای کریم اهل‌بیت/در وسط بقیع به زودی می‌خوره/آقا دلم پاته/مدیون دستاته/ساخت بنای حرمت/با سینه زن‌هاته/حسن بن علی/حسن

هر که خوانش بیش مسکین و گدایش بیشتر/هر کسی هم که گدایش بیش جایش بیشتر/کل فرزندان زهرا سفره دارند و کریم/بین اولاد کریمش مجتبایش بیشتر/رزق دنیا درمی‌آید از تنور خانه‌اش/هرکه نانش بیش خیل بینوایش بیشتر/تا نفس دارم به عشق او نفس خواهم کشید/بعد مرگم نیز می‌میرم برایش بیشتر/هرچه دل‌ها بیشتر از داغ قبرش بشکند/می‌شود اندازه‌ی صحن و سرایش بیشتر/می‌کند زهرا برای گریه‌کن‌هایش دعا/هرکه اشکش بیشتر سهم دعایش بیشتر/روضه می‌خوانم ولی مستور در لفافه‌ها/از مدینه دلخور است از کوچه‌هایش بیشتر/هر شبی کابوس داغ کوچه مهمانش شود/می‌شود فردای آن‌شب های هایش بیشتر

ماه، امشب چه دیدن داره/حسنو هی می‌بوسه زهرا/میگه بچم بوسیدن داره/روی دست زهرا، حسن آروم خوابیده/بس که زیباست ماهو به خجالت کشیده/تو مدینه امشب رفت و آمد زیاده/آخه امشب مولا به همه عیدی میده/ای‌ولله ای‌ولله شب، شب بابا شدن حیدر شد /ای‌ولله ای‌ولله گل بریزید که فاطمه مادر شد /شب عشقه ، شب دلداره/بارون لطف حق می‌باره/واسه مستا حسن جان امشب/رطب سفره‌ی افطاره/سبزه سبزه سبزه، جامه‌ی سایه‌دارش/مثل باباش کوهه، قامت استوارش/تو کرامت توی دوعالم شد زبون ‌زد/دست خالی سائل نمی‌ره از کنارش/ای آقام ای آقام، امام حسن عشق منی یا مولا/ای آقام ای آقام، گداهاتو پس نزنی یا مولا/ناز لیلا کشیدن داره/ماه امشب چه دیدن داره/حسنو هی می‌بوسه زهرا/میگه بچم بوسیدن داره/عاشقایی که اهل دینن، خدا رو با حسن می‌بینن/گدا و شاه، گداشن ولله، سر سفرش همه می‌شینن/گرد و خاک قبرش، سرمه‌ی چشم حوره/الهی قربونش، مهربون و صبوره/اسم نازش شیرینه، به روی لب می‌شینه/برای سرمستی بهترین ذکر شوره/یا الله یا الله زندگیمو من به حسن مدیونم/یا الله یا الله امشبو تا سحر حسن می‌خونم