شب دوم محرم 1399 سید رضا نریمانی

اگر چه ناقه بلند است موقع اتراق/کجا برای پیاده شدن غمی ‌‌دارم/تبسم از لب من لحظه‌ای نمی‌‌افتد/دلم خوش است به همراه محرمی ‌‌دارم/برای آمدن از محملم به روی زمین/دو دست من، پسر بوتراب می‌‌گیرد/مؤدب است، محبت به خواهرش دارد/برای من قمر من رکاب می‌‌گیرد/ز روز حرکتمان از مدینه تا اینجا/چه غصه ایست مرا تا که اکبری دارم/ز دست غصه و غم‌های این زمانه چه باک/کنار خویش علمدارِ لشگری دارم/چه کاروان پر از شور و عشق و امیدی/حرم پر است ز لبخند و مشک‌ها پر آب/و تازه غصه ندارد، فرات نزدیک است/بخواب در بغل آرام ای عزیز رباب/خدا کند که فقط چشم زخممان نزنند/خدا کند که بلا سمت خیمه‌ها نرسد/خدا کند که سرانجام داستان حسین/به تیر و نیزه و طوفان کربلا نرسد/خدا کند که نبینیم در کنار هم/رقیه، زجر، کتک، تازیانه، آبله را/رباب بی پسرش زنده ماندنش سخت است/خدا به خیر کند داستان حرمله را/خدا نظر کند این طفیل برگردد/که ضرب تیغ خودش را به بازویی نزند/خدا کند نشود باز، پای شمر اینجا/که ضربه با نوک چکمه به پهلویی نزند

حسین و سپاهش، رسیدن به این دشت/نذارید براشون، دیگه راه برگشت/تا که میشه شمشیر، با نیزه بیارید/برید راه آبو، به روشون ببندید/ یه خنجر بیارید برا سر بریدن/عمودم بیارید برا سر شکوندن/طنابم بیارید، که این نیزه دارا/بتونن سرا رو، رو نیزه ببندن/سه تا سه شعبه هم بدید، به حرمله بیاره/قلب حسین و چشمای، ساقی رو در بیاره/همه کینه‌هایی، که دارید ز حیدر/تلافی کنید با، این خواهر برادر/تقاص از حسینش، بگیرید با شمشیر/زن و بچه‌ها رو، ببندید با زنجیر/ کوچیک و بزرگه، بنی‌هاشمیون/همه مثل حیدر، میان توی میدون/علی‌اصغر و با سه شعبه باید زد/باید اربا اربا بشن اکبراشون/ تنها حریف پسر ام‌البنین نمیشید/دستاشو اول بزنید، تا بشه رو به روشید

همین‌جا ، همین خاک/همین دیار غربت/می دونی برادر/وفا نداره غربت/همین جا منو از تو جدا می کنند/رو این خاک تنت رو سوا می کنند/کنار فرات، برادر تو رو، رها می کنند/رهات می کنن ، بی غسل کفن/سرت روی نی ، کجاست پس بدن/نه رحمی به تو ، نه رحمی به من/بیا برگردیم مدینه ? بیا برگردیم مدینه/دل من، همینطور/داره میلرزه داداش/میشد این روزا رو/مدینه بودیم ای ‌کاش/برات خواهرت هی توی راه گریه کرد/برای سپاه بی سلاح گریه کرد/نگاه‌کن‌ ببین، برات‌حتی ذوالجناح گریه‌‌ کرد/امون از جفای این روزگار/میشه مضطرب میشه بیقرار/میاد سمت خیمه‌ها بی‌سوار/بیا برگردیم مدینه ? بیا برگردیم مدینه/دلم شور میزنه/نگی بهت نگفتم/نیستی من بینه نا محرما گیر میفتم/میان ما رو با کعب نی می برن/سرت رو واسه ملک ری می برن/ولی باز‌چرا، دیگه ما‌ رو بزم می می برن/نمیگن که آل پیغمبریم/اسیریمو پشت هجده سریم/نمیگن که ماها بی‌معجریم/بیا برگردیم مدینه ? بیا برگردیم مدینه

چرا داری میگی ، آخر راه اینجاست/اینجا که باغی نیست،فقط سپاه اینجاست/باز دلم زیر و زبر میشه/باز چشام با گریه تر میشه/آه بیا مدینه برگردیم/این سفر ختم به شر میشه/می خوام یه چیز بگم نگی/زینب پشیمانه داداش/اینجا که آبادی نداره/غیر ویرانه داداش/غصه من برا خودم نیست/واسه طفلانه داداش/اینجا تا چشم کار می کنه/خار مغیلانه داداش/بریم مدینه ، بریم مدینه/حال وداع حاله ، این روز و شبهاته/انا الیه راجعون ، روی لبهاته/آه داداش یوسف بی‌پیرهن/آه داداش حرف جدایی نزن/آه داداش نذاشتی از مدینه/لااقل برات بیارم کفن/می دونی چشم ساربان/گرفته انگشترتو/می دونی تازه خریدی/النگوی دخترتو/گفتی به زیر لب اعوذ بک من کرب و بلا/به کی میخوای بسپاری/توی کربلا خواهرتو/بریم مدینه ، بریم مدینه/دوست ندارم داداش ، هوای اینجا رو/نداره شیش ماهه، طاقت گرما رو/یک طرف رقیه محزون/یک طرف رباب پریشونه/اصغرو محکم بغل کرده/زیر لب لالایی می خونه/کاشکی بگی دشنه‌ای به/حنجر تو نمی رسه/دستای زجر به صورت/دخترتو نمیرسه/تموم اسباشونو آب میدی/ولی خوب می دونی/یه جرعه آبم به/علی اصغر تو نمی رسه/بریم مدینه ، بریم مدینه