شب هفتم محرم 1403 - حنیف طاهری

روضه - زان تشنگان هنوز به عیوق می رسد فریاد العطش ز بیابان کربلا بودند دیو و دد همه سیراب و می مکید خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا از آب هم مضایغه کردند کوفیان خوش داشتند حرمت مهمان کربلا ...

روضه - علی ای تیر با من قطع کردی گفتگویش را لب من بر لبش بود و تو بوسیدی گلویش را ز ضرب تیر چنان دست و پای خود گم کرد که خواست گریه کند در عوض تبسم کرد

زمینه - اسمتو علی گذاشتیم تا مثل علی اکبر دست از عشق بر نداری اسمتو علی گاشتیم تا شبیه پهلوونا هر چی شد دووم بیاری آب نداری چند روزه که خواب نداری از تشنگی تاب نداری آب نداری به روم نیار ولی دووم بیار علی لالایی لالایی لالایی جان رباب لالایی لالایی لالایی آروم بخواب خیمه خیمه گشتم انگار مهر فاطمه به کام خشک بچه هاش حرومه هر چی لالایی می خونم چشمای تو نیمه بازه یعنی دیگه کار تمومه ای فرشته کار تو از کار گذشته رفته عمو برنگشته ای فرشته نخوردی شیر ولی آروم بگیر علی به روم نیار ولی دووم بیار علی

زمینه - مشتاقی و صبوری از حد گذشت یاراگر تو شکیب داری طاقت نماند ما را بیا که طاقت همه به سر شد عشق فاطمه عجل علی ظهورک از دعای شاه علقمه به اباالفضل قسم برگرد جان صاحب علم برگرد ما همه چشم به راه تو سوی حرم برگرد العجل مولا دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد ابری که در بیابان بر تشنه ای ببارد عطش نشست به کام ما کجایی ای امام ما همه امید ما شده به تو رسد سلام ما همه چشم انتظار تو همه دل بی قرار تو کربلا می رویم آقا همگی در جوار تو العجل العجل مولا

واحد - سرمو بالا می‌گیرم، سرمو بالا نگهدار برو روی دست بابا، پسرم خدانگهدار ای شیرزاده‌ی ندیده جنگ ای شیرخواره‌ی نخورده شیر مادر با گلوی نازکت جلوی تیر سه‌شعبه رو بگیر گلوت پاره شه ولی، حنجر بابا نه سرت رو زمین بیفته، سر بابا نه ای مرد رباب، همدرد رباب... سرمو پایین می‌گیرم، آخه بابات نگرونه من میام برای دفنت، تا که دست تنها نمونه می‌میرم برا غم حسین، می‌میرم به پای داغ تو خاکت می‌کنیم خدا کنه، نیادش یه نیزه‌دار سراغ تو سرت رو نیزه بره، به زیر مرکب نه یه لحظه هم برا علی، از خیمه بیرون نیومد دلواپس تو بودم و، به خاطر تو اومدم اصلا فدای سرت بچم، آخ بچم با حنجرت شد سپرش یچم، آخ بچم آب نداریم ولی، از خون پاکش می‌کنیم دل نداریم ولی، با هم خاکش می‌کنیم

واحد - حدیث عشق تو دیوانه کرده عالم را به خون نشانده دل دودمان آدم را غم تو موهبت کبریاست در دل من نمیدهم به سرور بهشت این غم را غبار ماتم تو آبرو به من بخشید به عالمی ندهم این غبار ماتم را به نیم قطره ی اشک محبتت ندهم اگر دهند به دستم تمام عالم را اگر بناست دمی بی تو بگذرد عمرم هزار بار بمیرم نبینم آن دم را

تگ - من علی اصغرمو تیغ اگر بردارم در وجودم سَکَنات علی اکبر دارم نَسَب هاشمیم کار خودش را کرده جگر حمزه ، دل فاتح خیبر دارم سن کم از نظر نسل علی مطرح نیست کوچک اما اثر مالک اشتر دارم همه کردند سر و جان به فدای پدرم کسرِشان است ببینند که من سر دارم در سپاهی که عمویم شده فرمانده آن حکم جانبازی و سربازی لشکر دارم من زِ نسل علیم که زِرِهش پشت نداشت حرمله کمتر از آنست زره بردارم از سَر نِی به سر عمه‌ شوم سایه سر ارث غیرت ز اباالفضل دلاور دارم

شور - مرد جنگی نبود، زره و شمشیر نداشت خواست بگه تشنمه، ولی آخر تیر نذاشت سفیدی زیرگلو، مثل محاسن سفیده من سرخ شد کفن به تن رو دست من خوابید، قنداقه شهید من سرخ شد با چه رویی برگردم، مادرش امیدواره با چه رویی برگردم، خالی مونده گهواره چشم‌های نیمه باز، شاهد اشک منه بند اومد گریه‌هاش، داره لبخند می‌زنه کسی به مظلومی این کودک، تو بچه‌های آل‌هاشم نیست یک جور دیگه هم می‌شد آرومش کرد، لالایی سه شعبه لازم نیست جای ابر از چشم من، داره بارون می‌باره با چه رویی برگردم، خالی مونده گهواره با چه رویی برگردم، مادرش امیدواره با چه رویی برگردم، خالی مونده گهواره

شور - یا رحمت الله رحم کن به بنده بیچاره یا داعی الله رحم کن به این دل سرگردون یا رایت الله من راهو اشتباهی رفتم رحم کن بهم منو برگردون منو روزگار عوض کرد من همیشه بد نبودم اگه واسه تو نمردم عاشقی بلد نبودم دل و دین و عقل و هوش و غم تو ربوده از ما نکنه روز قیامت بگه این نبوده از ما آبرودار آبرومو بخر من آرزومه خواب تو رو ببینم یکبار اما یه عده دیدن تو رو توی بیداری مثل شهیدا آخر به پای تو می افتم شاید بیای منو برداری توی این برو بیاها تو که از دلم نمی ری چی میشه مثل حبیبت یه خبر ازم بگیری هر چی بوی تو رو داره مثل تو برام عزیزه منو میشناسن به نامت نذار آبروم بریزه

شور - محروم از آب فرات مادر بمیرم برات ای کشته لب تشنه از آب فرات محروم عالم به فدای تو یا سید المظلوم