ولادت حضرت اباالفضل العباس (ع) 1390 - محمود کریمی

سرود - اباالفضل اباالفضل ساقیِ ساقیِ کوثر تویی دلبر و سرور و محشر تویی اون آقایی که به جز بچه‌هاش زهرا بهش می‌گه مادر تویی علمدار علمدار علمدار آقام اباالفضل کی می‌تونه بشناسه این حرم مولاست یا حرم عباسه آقا خدا خودش می‌دونه که من اینو همیشه گفتم وقتی حرم تو میام باز یاد امام رضا میوفتم علمدار علمدار علمدار آقام اباالفضل پهلوون بی‌بی اُمُّ البنین شیر نرِ امیرالمومنین وقتی می‌جنگی تو مولا علی می‌گه بهت پسرم آفرین ماه امیر کوفه بین همه مردم ادب تو معروفه هستی سراسر عشق و ایمان یار ولایتی به قرآن گفتی به امامت همیشه سَمعاً و طاعتا حسین جان علمدار علمدار علمدار آقام اباالفضل وقتی خدا خاکمونو سِرِشت من رو غلام اباالفضل نوشت وعده‌ی ما دَم بابُ الحسین تا تو نیای نمی‌رم تو بهشت تا دخیل سقا شیم کاشکی شب قدرو توی حرمت باشیم دستام طرف آسمونه اشکام دوباره بی‌امونه حاجت‌دار و مریض‌دار امشب می‌رن دَم یه سقاخونه علمدار علمدار علمدار آقام اباالفضل

مدح - جمعمان جمع که تا نقش خیالی بزنیم کوچه باغی برویم و پر و بالی بزنیم پای حافظ قدح از شعر زلالی بزنیم جمعمان جمع بیایید که فالی بزنیم شاهِ شمشاد قدان خسرو شیرین دهنان که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان بگذارید از این فاصله بویی بکشیم صد و سی و سه نفس نعره ی هویی بکشیم از دلِ ما چه به جا مانده؟ که غارت کرده پسر سوم زهراست (س) قیامت کرده ماه و خورشید دو حیران و دو سرگردانند سالها دل سر ِ این طایفه می گردانند آمده تا ز علی (ع) تیغ دو دَم را گیرد قد برافرازد و بر دوش علم را گیرد جمع مِهر و غضب و جذبه و طوبایی را در تو دیدیم مسیحایی و موسایی را محشری کن که ببینند دل آرایی را برده ای ارث از این سلسله آقایی را حق بده مات شود چشم ، تماشا داری هرچه خوبان همه دارند تو یک جا داری آسمان پیش قدمهات به حیرت افتاد کهکشان وقت تماشات به زحمت افتاد موج برخاست و از آن همه هیبت افتاد کوه تا نام تو را بُرد به لکنت افتاد این علی (ع) هست خودش هست جنابش آمد خوش به حال دلِ زینب (س) که رکابش آمد تا که ارباب بگیرد به سرت قرآن را می درد نعره ی تو زَهره ی سرداران را شور ِآن قله که آتش فوران کرد تویی آن کماندار که ابروش کمان کرد تویی رگِ پیشانی تو تا که تَوَرم می کرد لشگر انگار که با مرگ تکلم می کرد دست و پا را نه فقط راهِ نفس گم می کرد بیرقت در وسط دشت تلاطم می کرد تو سلیمانی و تختت وسط میدان است چقدر سر ز سر ِتیغ تو سرگردان است شاعر : حسن لطفی

شعرخوانی - الا یا ایها الساقی جوابی خواهش من را بده از جام مشتاقی شراب مرد افکن را تو خورشیدی و من کورم تو نزدیکی و من دورم به داروی نگاه خویش درمان کن ندیدن را ترنج و تیغ در دستم، سراپا انتظارستم چو یوسف سر برون آری ببینی سر بریدن را چو چشم خویش وا کردم هوای کربلا کردم به گوشم با اذان گفتند تکلیف معین را منم طفلی که نوپا شد، برای عشق شیدا شد دمی روی تو پیدا شد، زبان بخشید الکن را خدا را شکر یا مولا شده تقصیر سهم ما ز تو منت گذاری و ز من منت کشیدن را ز بند خود رهایم کن، به دست خود هوایم کن که تا کرب و بلا بر من بیاموزی پریدن را چو نامت بر لب آوردم نظر بر آسمان کردم شنیدم از ورای عرش تکبیر متنتن را من بیچاره مدیون امیرالمونین (ع) هستم دخیل بند نعلین یل ام البنین (س) هستم الا یا ایها الساقی، بریز از عشق در جانم تو هر شب میزبانی و من امشب بر تو مهمانم هوای حال من ابری، مکش دامن، مرو صبری کویر سینه را لطفی که من محتاج بارانم تو ای باران افلاکی نگاهی بر من خاکی بگیر ای شبنم پاکی غبار غفلت از جانم خدا از قصه می گفت و نبی (ص) یاقوت می سفت و علی (ع) یعقوب و یوسف (ع) تو، و من هم اهل کنعانم کف دریای مولایم، کف دست تو دریایم اشارت کن به سر آیم، بفرمایی بفرمانم ز راه توست توحیدم نگاه توست تاییدم پگاه توست خورشیدم طلوع توست درمانم یکی در بند آمالش، یکی پابند اعمالش منم در بند و پابندت نه از اینم نه از آنم خدا تمثیل شد با تو، صفا تاویل شد با تو وفا تکمیل شد با تو، تو دین و من مسلمانم قدت مصداق بالایی، دمت تریاق عقبایی ستون طاق دنیایی در این تثلیث حیرانم امیر نشئتینی و امید عالمینی و تو هارون حسینی (ع) و من از خیل غلامانم تو صاحب اختیاری و من و بی اختیاری و تفقد کن برنجانم، ترحم کن بسوزانم همه دنیا و ما فیها، فدای یوسف زهرا (س) امام عصر (عج) می گوید فدای تو عمو جانم

سرود - هر کی بارونی بشه دریا میشه هرکی بندگی کنه آقا میشه اون که اصل ونسبش دریا باشه آقا باشه سقا میشه امشب بوی حرم میاد امشب صاحب علم میاد ملکوت عاشقونه ها جبروت بی کرونه ها شب عطر خنده ی حسین (ع) شب قدر ما دیوونه ها پسر اسدالله (ع) اول بسم الله توی گهواره می خونه یا اباعبدالله (ع) داداشش حسن (ع) براش قرآن خونه اشکای شوق حسین (ع) دونه دونه مادرش ام بنین (س) قنداقه ش رو درو زینب (س) می گردونه امشب این طفل ومادرش کرده وقف برادرش مرد مردن سر سپرده هاش مست مستن باده خورده هاش مثل عیسی ست تو مسیحیا بی شمارن کشته مرده هاش پسر ولی الله صورتش وجه الله ذکر خونه ی علی (ع) فقط شده ماشاالله پسراسدالله (ع) اول بسم الله توی گهواره می خونه یا اباعبدالله (ع) تو اطاعت وادب بی همتایی توی عرفان وسلوک پیرمایی توی قلب معرکه یک لشکر با اسم رمز یا زهرایی (س) مستم از عطر بودنت دستم وصله به دامنت دلو امشب مبتلا می خوام تو رو امشب از خدا می خوام یا ابوالفضل (ع) من دخیلتم آقا امشب کربلا می خوام کربلا حرم الله حرم آل الله حرم ساقی عشق وحرم ثارالله (ع) پسر اسدالله (ع) اول بسم الله توی گهواره می خونه یا اباعبدالله (ع) یار حسین (ع) عباس (ع) علمدار حسین (ع) امیر و سردار حسین (ع) یار حسین (ع) اومده دلدار حسین (ع) کاشف الکرب ز رخسار حسین (ع) پدر فضل وکرم صاحب تیغ وعلم نورامید حرم معنی غلم وقلم جام حسین (ع) عشق ودلآرام حسین (ع) صفای من شفای من مروه ی من منای من درد من و دوای من بانی کربلای من پورعلی (ع) نورعلی (ع) به معرکه شورعلی(ع) حیدر مستورعلی (ع) دست تو دریای عطا چشم تو زمزم وصفا قد تو سرو سروها روی تو ماه مرتضی (ع) قلب تو جان مجتبی (ع) وزیر دربار حسین (ع) عباس (ع)علمدار حسین(ع) آب تویی خواب تویی روح به محراب تویی صورت مهتاب تویی هستی ارباب تویی فاتح دلهای همه امید فردای همه حسین (ع) مولای تو و تویی تو مولای همه تشنه ی لب هات فلک تویی تو دریای همه روح منی نوح منی دین منی به عشق آیین منی گل پسر فاطمه ای (س) شیر دل ام بنین (س) عباس (ع) شاه علقمه عباس (ع)علمدار حسین (ع)

شور - حسین حسین حرم فقط حرم حسین مگه نه اینکه زندگی بدون تو، بدون عشقه مگه نه اینکه سجده روی خاک تو،‌ قانون عشقه مگه نه اینکه هر کی کربلا می‌ره، مدیون عشقه مگه نه اینکه هر کسی شهید می‌شه، مهمون عشقه مگه نه اینکه سینه ی سینه‌زنا نشون عشقه مگه نه اینکه دست و پا زدن تو خون، درمون عشقه من اینجا، یکی کربلا، واویلا، واویلا من اینجا، یکی خیمه گاه، واویلا، واویلا من اینجا، یکی علقمه، واویلا، واویلا من اینجا، یکی قتلگاه، واویلا، واویلا مگه نه اینکه دست و پا زدن تو خون، درمون عشقه مگه نه اینکه تو رگ دیونه ی تو خون عشقه مگه نه اینکه چشم عاشقا همه،‌ بارون عشقه مگه نه اینکه روی سینمون فقط نشون عشقه ارباب حسین

شعرخوانی و مناجات - الا یا ایها الساقی دره میخانه وا کردی تنم ماند و دلم بردی مرا از من رها کردی از آن روح اساطیری بزن بر روحم اکسیری ببینی با چه تاثیری مس جانم طلا کردی تویی نجم بنی آدم تویی ماه بنی هاشم تویی شمس بنی عشق و تلالو تا خدا کردی تو سلطانی و من رعیت گرفتم پای در هیئت تو بودی اولین دعوت صدا کردی سوا کردی غلامت را بها دادی برات کربلا دادی کنار خویش جا دادی چه ها دادی چه ها کردی